Pieniądze szczęścia nie dają, ale lepiej żyć pozwolą… – tak własnie brzmią słowa utworu „Kiedyś było inaczej” grupy Jeden Osiem L. Mam do tego kawałka pewien sentyment, ponieważ pierwszy raz usłyszałem go w sumie jeszcze jako dziecko, ale pamiętam te słowa do dziś i gdzieś ciągle siedzą mi one z tyłu głowy. Czym więc jest to lepsze życie? Czy szczęście można kupić? Przedstawiona na zdjęciu Marilyn Monroe, stwierdziła kiedyś natomiast, że pieniądze nie dają szczęścia, co innego zakupy. Jak więc jest naprawdę? Oczywiście zgadzam się z tym, że pieniądze ułatwiają życie, ponieważ wiele rzeczy można wykonać łatwiej i szybciej, a także nie martwić się tym, czy jutro będziemy mieli co włożyć do garnka. Pieniądze dają nam więc pewnego rodzaju bezpieczeństwo, ale czy szczęście samo w sobie? Zakupy czyli pozorne szczęście Szczególnie wśród kobiet popularne jest zachowanie polegające na pójściu na zakupy, gdy mamy gorszy nastrój. Oczywiście zdarza się to również facetom, ale moda ta panuje zazwyczaj wśród pań. Konsumpcjonizm przedstawiany jest jako cudowne lekarstwo na wszystko: depresję, kłótnie w związku, czy gorszy dzień w pracy. Mają za zadanie nas uszczęśliwić i robią to na jakiś czas. Najczęściej do momentu powrotu do domu, kiedy to uświadamiamy sobie, że kolejna koszula jest nam zupełnie niepotrzebna, a co więcej nie mamy jej nawet gdzie przechowywać, ponieważ wcześniej też się dużo „leczyliśmy”. W tym momencie dopadają nas wyrzuty sumienia z powodu wydanych niepotrzebnie pieniędzy oraz własnej głupoty, czyli choroba wraca ze zdwojoną siłą. Należy zrozumieć, że każde dobro materialne jest dla nas o wiele bardziej atrakcyjne, gdy nie należy do nas. W sytuacji, kiedy je nabywamy, przestaje nam się podobać, nudzi się i zużywa, więc nasze szczęście znika. Czy pieniądze mogą uczynić nas szczęśliwymi? Oczywiście tak!! Ale nie pieniądze same w sobie, tylko to jak nimi dysponujemy. Szczęśliwym można być nawet nie mając zbyt wiele pieniędzy, ponieważ nasze szczęście opiera się głównie na udanych relacjach międzyludzkich. Jeżeli mamy kochającą nas rodzinę, robimy to co lubimy i jesteśmy szanowani, to możemy nazwać się szczęśliwymi, nie mając pieniędzy. Pieniądze nie dają szczęścia, ale dają wygodę i bezpieczeństwo. To one ułatwiają nam budowanie tego szczęścia, ale nie poprzez zakupy, ale poprzez inwestycję we własne doświadczenia i przeżycia. Przeznaczanie pieniędzy na rozwój osobisty, pasje, cele charytatywne czy chwile spędzane z najbliższymi pozwala nam nawiązywać i budować nowe relacje oraz umacniać te już trwające. Zastanów się, czy po latach bardziej będziesz wspominał wyjazd z rodziną nad morze czy to, że przez rok korzystałeś z nowego smartfona? Co będzie dla Ciebie istotniejsze za powiedzmy za 10 lat? Co zostanie w pamięci? Pieniądze nas parzą… Istnieje pewna zależność, a mianowicie: im więcej masz pieniędzy, tym więcej wydajesz i potrzebujesz. Jest to jedno z praw Parkinsona, które mówi, że nasze wydatki rosną w takim tempie, by skonsumować nasz cały dochód. Otaczająca nas rzeczywistość sprawia, że zależy nam na dobrach materialnych. Media, przy współpracy z bankami (przeczytaj jak nas naciągają!!) i sklepami, kreują w nas potrzebę konsumpcjonizmu, jako lekarstwa na wszystko. Musisz mieć wszystko oryginalne i najnowsze, ponieważ tak mówi do Ciebie gość z telewizora. Czy to nie jest chore? Kupuj, kupuj i jeszcze raz kupuj, to będziesz szczęśliwy. A jeżeli nie masz pieniędzy, to kupuj na kredyt. Zaciąganie zobowiązań zgodnie z reklamami również ma uczynić Cię szczęśliwym człowiekiem. W sytuacji, gdy chcesz żyć inaczej, jesteś traktowany przez resztę społeczeństwa jako ten gorszy, ponieważ media tak ogłupiają ludzi, że Ci nie potrafią już logicznie myśleć. Fakt jest jednak taki, że jesteś gorszy, ponieważ nie dajesz się ogłupić i na sobie zarabiać. W tym miejscu zaznaczę, że nie namawiam do życia ascety i rezygnowania z wszelkich zakupów, ale staram się tłumaczyć, że każde nasze zakupy powinny być przemyślane, a nabywać powinniśmy dobra, które faktycznie są nam potrzebne. Podobnie z kredytami, mimo, iż nie jestem ich zwolennikiem, to wiem, że w niektórych sytuacjach są konieczne. Ważny by były odpowiednio dostosowane do naszych indywidualnych możliwości i nie były przeznaczone na zwykłą konsumpcję, ale rozwój, zmianę siebie i swojego życia na lepsze. Polecam również artykuł o tym, że pieniądze to nie wszystko. Zadam Ci jeszcze jedno pytanie: co myślisz o zdrowym minimalizmie i zerwanie z kulturą konsumpcjonizmu? Proszę, podziel się odpowiedzią w komentarzu. Miłego dnia! I oczywiście będę bardzo wdzięczny za polubienie strony i polecenie mojego tekstu znajomym. Serdecznie Dziękuję. O Autorze Finansista, który pokazuje ludziom na co zwrócić uwagę w kontaktach z bankiem czy ubezpieczycielem, czyli jak świadomie poruszać się w świecie finansów.

Powodów dla których ktoś mógłby chcieć sprzedać duszę NFT jest wiele. Brak zrozumienia powagi transakcji, fatalna sytuacja finansowa, brak przebaczenia sobie za swoje przewinienia, chęć odkupienia swoich win. Skoro jednak nabywca jest gotów zapłacić dużą kwotę pieniędzy, oznacza to że ma ku temu powód, dlatego postaraj się zrozumieć co stracisz, kiedy otrzymasz przelew za swoją duszy NFT nie jest prawdziwą transakcją?Pierwszym argumentem dla sprzedaży duszy jest traktowanie samej transakcji jako niepoważnej, nieprawdziwej. To, że coś wygląda niepoważnie, jak ślub w Las Vegas, nie oznacza że nie ciągnie za sobą 16:20 “Wtedy zawołała: Filistyńczycy nad tobą, Samsonie! A gdy się ocknął ze swego snu, pomyślał sobie: Wyrwę się, jak za każdym razem dotąd i otrząsnę się. Nie wiedział jednak, że Pan odstąpił od niego.” Przykładem niech będzie Samson, który również nie traktował poważnie swojej wielkiej siły, miał ją przez całe życie, przyzwyczaił się do niej, nie wie wiedział jak to jest żyć bez niej. Ostatecznie nie wierzył, że obcięcie włosów może mu ją rzeczywiście odebrać. Dla niego, wzgardzenie swoją siłą skończyło się bardzo szybką 27:3-5 “Wtedy Judasz, który go zdradził, widząc, że został skazany, żałował tego, zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom oraz starszym. I rzekł: Zgrzeszyłem, gdyż wydałem krew niewinną. A oni rzekli: Cóż nam do tego? Ty patrz swego. Wtedy rzucił srebrniki do świątyni, oddalił się, poszedł i powiesił się.” Judasz, wydając Jezusa Chrystusa, prawdopodobnie myślał sobie “przecież nie zabiją niewinnego, wypuszczą Go na wolność, a ja zostanę z pieniędzmi”. Judasz nie rozumiał powagi transakcji, którą zawiera, mógł być przekonany, że skazanie Jezusa to kwestia sprawiedliwego wyroku sądowego, a to że on wydał im Go na sąd, to akurat bez znaczenia. Okazało się jednak, że kiedy zrozumiał swój błąd, wyrzuty sumienia doprowadziły go do śmierci szybciej, niż śmierć samego 4:6-8 “I rzekł do niego diabeł: Dam ci tę całą władzę i chwałę ich, ponieważ została mi przekazana, i daję ją, komu chcę. Jeśli więc Ty oddasz mi pokłon, cała ona twoja będzie. A odpowiadając Jezus rzekł mu: Albowiem napisano: Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu będziesz służył.”Diabeł kusząc Jezusa wymagał jedynie, aby Jezus Chrystus złożył mu pokłon. Wystarczył jeden pokłon, aby otrzymać całą władzę i wszystkie królestwa świata. Jezus mógłby uznać, że to przecież niepoważna transakcja, że On na tym zyska, a diabeł straci, bo czymże jest pokłon. Jednak Jezus wiedział, że przed Bogiem, ta transakcja będzie ludzie składają obietnice przed śmiercią swoich bliskich. Mnie również babcia związała przed swoją śmiercią pewną przysięgą, choć ja jej nie składałem, a jedynie kiwnąłem głową, żeby jej nie było przykro, a wcale nie chciałem jej wypełniać (zrobić magisterki). Lata mijały, studia inżynierskie wystarczały mi w zupełności i ani myślałem rozpoczynać znowu edukacji, zwłaszcza że do niczego nie była mi potrzebna. Jednak słowa babci tak mi ciążyły na sercu, że w końcu zapisałem się na studia, skończyłem je i rozwiązałem przysięgę, wreszcie miałem spokój. To bardzo błachy rodzaj przysięgi, ale tylko takim dysponuję z własnego doświadczenia. Wydawało mi się, że kiedy godzę się na coś, ale wcale tego nie chcę i nie traktuje tego poważnie, transakcja mnie nie obowiązuje. Okazuje się, że takie podejście można mieć przez wiele lat i odrzucać prawdziwość transakcji, drwić z jej autentyczności. Jednak w końcu dociera to, że wyrażenie na coś zgody ma wpływ na człowieka i nie daje spokoju. Wypowiedzenie słowa, kiwnięcie głową, kliknięcie myszką, oddanie pokłonu, to wszystko jest wyrazem udzielenia zgody i jest dusza jest przecież nic nie warta?Sdz 6:15 “On zaś rzekł do niego: Za pozwoleniem, Panie mój! Czym wybawię Izraela? Oto mój ród jest najbiedniejszy wśród Manassesytów, ja sam zaś najmłodszy w domu mego ojca.”Bóg powołał Gedeona, aby wybawił swój lud, jednak on sam w swoich oczach wydawał się być nikim. Podobnie Mojżesz, czy Dawid, wielcy słudzy Boży, którzy dokonali potężnych rzeczy, w chwili powołania myśleli o sobie, że są nic nie warci. Mojżesz był uciekinierem, Dawid podobnie jak Gedeon był z najmniejszego, najmniej znaczącego rodu, ubogi pasterz, którego nawet własny ojciec nie zaprosił na posiłek z jego braćmi i 4:18 “Miałaś bowiem pięciu mężów, a ten, którego teraz masz, nie jest twoim mężem; prawdę powiedziałaś.”Jezus rozmawiając z Samarytanką, podsumował jej sytuację życiową, która według naszych standardów jest raczej żałosna, a w jej czasach, to już był społeczny margines. Kobieta po pięciu rozwodach/pogrzebach, żyjąca na kocią łapę z szustym mężczyzną, ona dopiero musiała myśleć, że jej dusza jest już nic nie warta. Jednak kiedy poznała Jezusa, wszystko się zmieniło, niezależnie od okoliczności (nadal była pięciokrotną rozwódką/wdową) całkowicie zmieniła perspektywę i postrzeganie swojej wartości. Wcześniej potępiała siebie za to co zrobiła, potem widziała przebaczenie i nadzieję na życie w wolności od sam przeszedłem w życiu przez bolesną utratę, po której nie widziałem sensu życia i byłem gotów się z nim rozstać przedwcześnie. Właśnie wtedy w najciemniejszym etapie mojego życia poznałem Jezusa, który przemienił rozpacz w radość. Okoliczności się zmieniają, nawet najgłębsze i najbardziej bolesne rany się goją. Nie warto podejmować nieodwracalnych decyzji w emocjach, w rozpaczy. Dzisiaj możesz myśleć, że Twoja dusza jest nic nie warta i spieniężenie jej to jedyna rzecz, do której może się jeszcze przydać, ale okoliczności bardzo szybko się zmienią, a wtedy może już być za duszę, pomogę innym?Dusza jako talizmanDuszę można sprzedać jako talizman przynoszący szczęście, z intencją pomocy innym 13:20 “Dlatego tak mówi Wszechmocny Pan: Oto Ja zabiorę się do waszych czarodziejskich wstążek, którymi łowicie dusze, i zedrę je z waszych ramion, i jak ptaki wypuszczę na wolność dusze, które wy usidlacie.”Biblia nie mówi bezpośrednio o talizmanach i amuletach przynoszących szczęście, jednak wspomina o czarodziejskich przedmiotach, które są złe. Jednak cały przekaz Biblii mówi o tym, że Bóg błogosławi i daje szczęście tym, którzy są Mu posłuszni. To Bóg daje szczęście, a nie talizmany, ani część na cele charytatywneTen rodzaj transakcji jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ wykorzystuje dobroć serca i chęć niesienia pomocy. Jednak oddanie duszy na cele charytatywne, to nic innego jak sprzedaż jej w celach zarobkowych, a następnie oddanie zarobionych Kor 13:3 “I choćbym rozdał całe mienie swoje, i choćbym ciało swoje wydał na spalenie, a miłości bym nie miał, nic mi to nie pomoże.”Biblia mówi o tym, że oddanie ciała na spalenie, na cele charytatywne, w niczym nie pomaga. Można więc to odnieść do sprzedaży duszy, Biblia przestrzega przed podobnymi praktykami. Pomagaj tym, czym ktoś chce zapłacić za duszę NFT, ma ku temu powódByć może Ty nie wiesz, po co komuś mogłoby służyć NTF Twojej duszy, ale zasada handlu mówi o tym, że towar kosztuje tyle, ile jest wart. Jeżeli więc ktoś jest gotów zapłacić wysoką kwotę za duszę NFT, to znaczy że jednak jest ona tyle NFT przez instytucjeMoże przyjść taki czas, że NFT będzie honorowane przy podejmowaniu zobowiązań. Jeśli więc po sprzedaży duszy, zechcesz wziąć ślub, kupić mieszkanie na kredyt, czy podpisać dowolną umowę, może się okazać, że każdorazowo będzie wymagana zgoda właściciela duszy. Może to doprowadzić do tego, że nie będziesz mógł podjąć żadnych decyzji prawnych, jeśli Twój właściciel się na to nie zgodzi, staniesz się niewolnikiem w najnowocześniejszej formie. Jeśli więc zechcesz podjąć jakieś przedsięwzięcie, będziesz musiał zapytać swojego pana, co mógłbyś dla niego zrobić, aby łaskawie zechciał napisać oświadczenie ze i upokarzanie przez właściciela NFTZakładając, że po pewnym czasie od sprzedaży duszy NFT, zrozumiesz swój błąd i będziesz chciał ją odzyskać, może czekać Cię droga przez upokorzenia. Właściciel Twojej duszy będzie przecież mógł poprosić Cię o dowolną, ohydną i wstydliwą czynność, aby odstąpić Ci część Twojego dane osoboweDusza NFT może krążyć na aukcjach w internecie bez końca, naturalnie z widocznymi danymi osobowymi i biografią. Przeszukiwanie portali społecznościowych przez potencjalnych pracodawców to dzisiaj norma. Z czasem pracodawcy mogą zainteresować się portalami NFT, aby sprawdzać wiarygodność kandydatów. Na te publiczne dane, będzie mógł się natknąć każdy. Z czasem, zmęczony sprzedawca duszy będzie mógł chcieć samodzielnie odkupić swoje NFT, ale wtedy cena będzie duszy to nie żart, nie rób tego!Jeśli to jeszcze nie wybrzmiało, podkreślam to raz jeszcze. Nie sprzedawaj swojej duszy. Podobnie jak wywoływanie duchów, to nie jest zabawa, ale niesie za sobą poważne konsekwencje. Jeśli czegoś nie rozumiesz, po prostu tego nie rób. Jeśli chcesz coś zrobić pod wpływem okoliczności, ale nie zrobiłbyś tego w innej sytuacji życiowej – nie rób nie przemawiają do Ciebie argumenty duchowe, pamiętaj, że niezależnie od Twojego nastawienia do Boga, zawsze możesz zmienić zdanie i chcieć odzyskać NFT swojej duszy od nabywcy. Może się jednak okazać, że NFT przeszło już z rąk do rąk tyle razy, że nie ma możliwości jego namierzenia, więc i odzyskania. Nawet jeśli uda Ci się skontaktować z właścicielem Twojej duszy, może się okazać, że nie będzie chciał Ci jej odsprzedać, lub zażąda od Ciebie kwoty, lub zrobienia czegoś, czego nie chcesz. Pamiętaj też, że NTF jest dzielone na części i może okazać się, że chcąc odzyskać swoją duszę, będziesz musiał odnaleźć tysiące osób, aby skompletować już swoją duszę, lub zrobiłeś coś, po czym uważasz, że już nie ma dla Ciebie szansy u Boga? Wysłuchaj rozważania Nawróć się kiedy będzie za późno. Jest jeszcze czas i szansa na pojednanie z Bogiem. Diabeł jest kłamcą i będzie chciał Cię przekonać, że nie ma dla Ciebie nadziei i przebaczenia. Jednak dopóki żyjesz, możesz zawołać do Boga. Nigdy nie jest za późno i żaden grzech nie jest zbyt wielki, aby mógł nieodwracalnie odłączyć od Boga. Nie daj się oszukać przez diabła i żyj.

Są takie badania, które trafiają do mnie bardziej niż inne. Nie na poziomie merytorycznym czy metodologicznym, tylko takim bardziej trywialnym, bo życiowym i skłaniającym do refleksji. Badania, które nie mają może wielkiego znaczenia dla świata, nie rozwiązują problemu niedożywienia znacznej części populacji, nie leczą chorób na które póki co się umiera, ale mimo swej – nazwijmy to – banalności potrafią sprawić, że chwilę się nad nimi zastanowimy. Tak było w moim przypadku z tym właśnie badaniem. Czego ono dotyczy? Otóż poczucia szczęścia. Czyli w sumie wbrew mojemu buńczucznemu wstępowi, kwestii generalnie istotnej dla nas wszystkich. Wszak gdyby zapytać rodziców o to czego chcą dla swojego dziecka teraz i w przyszłości, to z mojego doświadczenia wynika, że większość odpowiedziałaby, że chce by było szczęśliwe. Nie ma w tym zresztą nic dziwnego. Kuriozalne jest jednak to, że kiedy patrzę na swoich znajomych i bliskich, to mimo że generalnie na przestrzeni lat nasz poziom życia, stabilność i płynność finansowa nieustannie wzrastają, to z poziomem szczęśliwości i zadowolenia z życia bywa… różnie i to mówiąc delikatnie. A przecież to właśnie teraz, bardziej niż kiedyś, stać na nas na nowe ciuchy, kosmetyki, wielkie telewizory, wszystko-mogące-smartphony, jedzenie tego co nam smakuje, a nie tylko kaszy ze skwarkami i kupowanie dzieciom zabawek i akcesoriów o których sami marzyliśmy w dzieciństwie, ale naszych rodziców nie było na nie stać. Często zresztą tłumaczymy dzieciom, że pracujemy ciężko po to by „zarobić pieniążki” i zapewnić im (i sobie) wszystko co najlepsze, bo choć niby wiemy, że pieniądze szczęścia nie dają, to w głowach kołacze, że same pieniądze to może i nie, ale już zakupy i owszem. I faktycznie, wspomniane przeze mnie badanie przeprowadzone niedawno w 4 krajach (USA, Kanada, Holandia i Dania) wydaje się niejako potwierdzać tezę o tym, że zakupy mogą nieco poprawić naszą satysfakcję z życia, ale szkopuł tkwi w tym co… kupujemy. Badanie to było kilkuetapowe oparte o kwestionariusze wypełniane przez ludzi o bardzo zróżnicowanym statusie ekonomicznym (od tych biedniejszych – ale nie ubogich, czyli takich, dla których nawet zakup żywności jest finansowym wyzwaniem – przez średniaków po prawdziwie prawdziwych milionerów), a także o dane eksperymentalne uzyskane w wyniku wręczenia części z uczestników badania pewnej sumy pieniędzy i zalecenie by wydać je na jakieś dobra materialne (cichy, kosmetyki, drogie wina itd.) lub przeznaczyć je na kupienie sobie… czasu, czyli np. wywinięcie się od stania przy garach dzięki zamówieniu jedzenia na wynos, wynajęcie na klika godzin kogoś kto posprząta chatę albo umyje okna, oddanie sterty prania do pralni zamiast próby radzenia sobie z nim samodzielnie przez cały weekend i tak dalej, i tak dalej. Okazało się, że niezależnie od zasobności portfela osób badanych – ci którzy wydawali pieniądze w sposób pozwalający na zaoszczędzenie ich czasu wykazywali nieco wyższą satysfakcję z życia w porównaniu do tych, którzy woleli wydawać pieniądze na dobra materialne i nie posiłkowali się np. usługami, które dadzą im więcej czasu. A jako, że jak wiecie uwielbiam się nurzać w schematach w których tkwimy czasem zupełnie nieświadomie to powyższe pięknie wiąże mi się z mitem dobrze zorganizowanej matki – opiekunki domowego ogniska. Takiej przesiąkniętej stereotypami, od których masa z nas stara się uciec, ale czasem jakoś nieudolnie to wychodzi. Mam bowiem w swoim otoczeniu mnóstwo dziewczyn, których status finansowy jest na tyle stabilny i przyzwoity, że choć może niekoniecznie stać je na regularną pomoc domową w postaci pani do sprzątania, to stać je na to by taka pani od czasu do czasu im przy większych sprawach pomogła – umyła te przeklęte okna, ściągnęła kurz z lamp, odgruzowała kąty do których boimy się zajrzeć. A jednak wiele z nich uważa, że to wstyd przed całym światem nie ogarnąć tego samemu, skoro się ma dwie sprawne ręce i nogi, nie mówiąc już o wstydzie jaki czułyby przez panią do sprzątania – wszak ona widziałaby ten kurz na lampie i te ślady dziecięcego ozora na oknie i co ona by sobie o nas pomyślała – za jakieś nieudolne łachudry pewnie wzięła. Ba. Znam dziewczyny, które choć często narzekają, że w domu sterta prania/naczyń/czegokolwiek i płaczące dzieci i kto (i kiedy) to wszystko ogarnie, to na propozycję by może po prostu komuś zapłaciły parę groszy i odciążyły się od czasu do czasu choć troszkę – mówią, że nie mogą tak zrobić, bo ich mamy ogarniały wszystko same, a miały przecież więcej dzieci i gorsze pralki, to jak one – córki – na tym tle wypadną. No beznadziejnie przecież, spalą się ze wstydu, nie udowodnią samym sobie jak sobie świetnie radzą, więc zrobią to jak dziecko zaśnie, trudno, najwyżej zacisną zęby i pośpią krócej. Bo ten syndrom matki polki wszystkorobiącej wciąż w wielu kobietach tkwi – nawet gdy myślimy, że nie, a poczucie winy, za wydanie pieniędzy na kupienie sobie czasu na nic nie robienie (albo robienie czegoś co w przeciwieństwie do prania brudnych gaci raduje nasze dusze i serca) dręczy gdzieś w głębi. Dlatego lubię takie badania – wiadomo, że to dopiero wstęp do dalszych analiz, a nie tam twarde dowody naukowe, i że generalnie trzeba pamiętać, że poziom satysfakcji z żywota i szczęścia jest wypadkową tak wielu czynników, że kwestia tego na co wydajemy pieniądzory nie jest w żadnym wypadku decydująca, ale zawsze to fajnie spojrzeć na pewne rzeczy z innej perspektywy, bo to może pomóc się w pewnych kwestiach przełamać. Mnie samej zresztą te badania pomogły przełamać opory przed wydaniem pieniędzy na ułatwienie sobie odkurzania – mojej największej zmory odkąd mamy psa. I teraz kiedy widzę jak dużo daje mi czas zaoszczędzony na walce z psimi kłakami, pluję sobie w brodę, że tak długo się opierałam. Zresztą już tak abstrahując od badania i matek-ja-siama, to czasem warto spojrzeć na to wszystko co mamy z większej perspektywy, bo zwykle nie doceniamy tego co jest w naszym stanie posiadania i myślimy, że gdybyśmy zarabiali nieco więcej to bylibyśmy szczęśliwsi. Pytanie czy na pewno? Bo z tym całym szczęściem to przecież w ogóle jest śmieszna sprawa – gdyby ktoś bowiem zapytał takiego statystycznego rodzica jak wielce szczęśliwy jest gdy w sobotni poranek o godzinie dzieci wchodzą w tryb „gang świeżaków”, to obraz ów rysowałby się dość ponuro. Podobnie przy wielu innych rutynowych czynnościach/sytuacjach związanych z posiadaniem dzieci, które to czynności chcąc nie chcąc, musimy wykonywać/doświadczać każdego dnia po kilkadziesiąt razy. I będziemy tak sobie na to marudzić tysiąc razy na fejsbukach, blogach i przy kawie. A jednak gdyby takiego rodzica gangu świeżaków spytać o to co dało mu najwięcej szczęścia i radości w życiu to bez mrugnięcia okiem powie, że to właśnie ta banda wariatów, którą w ostatni weekend miał ochotę opchnąć na allegro w opcji „oddam za darmo, jeszcze dopłacę, tylko zabierzcie ich ode mnie natychmiast”. Wyszedł mi trochę wielowątkowy groch z kapustą, ale jakby nie było te wyniki w czasach notorycznego braku czasu są dość ciekawe, a rozważania o szczęściu, o tym czy syndrom matki zorganizowanej typu ja-siama nas dotyczy czy nie, o tym ile naprawdę mamy na tle reszty globu, o tym jaką fajną stworzyliśmy rodzinę, o tym czy w ogóle można kupić szczęście i że w sumie to nie jest nam tak źle – zawsze dobrze robią sercu i duszy. Prawie tak dobrze jak szczęściu kubków smakowych robi kawał aksamitnego brownie z karmelem… 😉 Whillens i wsp., 2017. Buying time promotes happiness

Od wieków debatowali nad tym filozofowie, a od drugiej połowy XX wieku za temat wzięli się socjologowie i ekonomiści. Relacja między szczęściem a bogactwem nie jest prosta. Korzystając z nadejścia nowego roku, zastanówmy się: czy możemy kupić szczęście? Porzekadło mówi, że pieniądze szczęścia nie dają. Od wieków debatowali nad tym filozofowie, a od drugiej połowy XX wieku za temat wzięli się socjologowie i ekonomiści. Relacja między szczęściem a bogactwem nie jest prosta. Kto może kupić szczęście? Dane Gallupa z badań w latach 2010-2011 dla 124 krajów potwierdzają, że pieniądze dają szczęście, ale tylko ubogim, bo pozwalają im zaspokoić podstawowe potrzeby życiowe. Po ich zaspokojeniu dalszy wzrost zamożności nie wpływa już liniowo na dobrostan psychiczny. Uważa się, że w Stanach Zjednoczonych wzrost dochodów rodziny ponad 75,000 dol. rocznie nie zwiększa już poczucia szczęścia. Paradoks ten i jego liczne wyjątki opisane zostały przez profesora Janusza Czapińskiego z Uniwersytetu w Warszawie w jego opracowaniu pt. "Ekonomia szczęścia i psychologia bogactwa" ( Czy to znaczy, że biedny ma szansę kupić szczęście, a osoba zamożna już nie, niezależnie od grubości portfela? Nie koniecznie. Mając pieniądze, możemy stworzyć okoliczności, w których żyć się nam będzie wygodniej, bezpieczniej, robiąc to, co daje nam pradziwą satysfakcję. Zdrowie, rodzina, przyjaciele Różne czynniki mają korelację z poczuciem życiowej satysfakcji. Żadne pieniądze nie zapewnią ci szczęścia, jeżeli będziesz chory i samotny. Badania wielu ekonomistów wykazały, że do dobrostanu psychicznego przyczyniają się inne czynniki, takie jak udane małżeństwo, przyjaciele, dobre wykształcenie i praktyki religijne. Negatywnie natomiast wpływa nadużywanie alkoholu, bezrobocie, wiek i palenie papierosów. Prof. Czapiński podaje, że w Polsce nie status społeczno-ekonomiczny decyduje najbardziej o poczuciu zadowolenia z życia, lecz relacje społeczne (przyjaciele, małżeństwo, dzieci). Ludzie są dla nas ważniejsi od pieniędzy. Wniosek: Skoro wiemy, że zdrowie, rodzina i przyjaciele są niezbędni nam do szczęścia, wydawajmy nasze pieniądze tak, by pielęgnować zdrowie, mieć wolny czasi i spędzać go z najbliższymi. Statysfakcja z pracy, nie tylko kasa Neuropsychologiczne badania Kenta Berridge’a dowodzą, że pieniądze mogą sprzyjać szczęściu tylko wtedy, jeżeli są wynikiem starań, a nie wtedy, gdy są starań celem. Zastanówmy się nad tym. Gdy lubimy pracę i odnosimy w niej sukcesy, miesięczny czek daje nam dużą statysfakcję. Ale jeżeli pracy nie znosimy, wtedy wynik starań nas nie uszczęśliwia, mimo że daje godziwe utrzymanie. Wniosek: Jeżeli jesteś już zabezpieczony finansowo, to nie pozostawaj w nielubianej pracy. Stać cię na zmianę posady, nawet na mniej popłatną, albo na wcześniejsze przejście na emeryturę. Kupuj bezpieczeństwo Moc pieniędzy polega na tym, że dają poczucie wolności, bezpieczeństwa i stabilności tobie i twojej rodzinie. Ale gdy materialna konsumpcja przekracza przychody (wysoka pożyczka hipoteczna, wygórowane koszty utrzymania), to nawet zamożna osoba czuje się zagrożona. Wniosek: Niezależnie od twojej finansowej sytuacji, żyj "poniżej stanu", miej finansową poduszkę i stosowne polisy ubezpieczeniowe. Kupuj doznania, nie rzeczy Materiale przedmioty dadzą radość na krótko (albo wcale). Badania wyraźnie pokazały wyższość doświadczanych przeżyć nad rzeczami. Bezcenne są dla nas chwile z bliskimi, realizowanie pasji, rozszerzanie wiedzy i zainteresowań. Niektóre z tych celów nie wymagają nawet pieniędzy. Wniosek: Jeżeli kupimy nową kamerę czy komplet do golfa, to nie same materialne gadgety dadzą nam trwałą radość, lecz fakt, że umożliwiają realizację naszych pasji. Kupuj czas Czas, to pieniądz, mówi przysłowie. Wynika z tego, że pieniądz to czas. Stracone pieniądze można nadrobić, ale nie odzyskamy zmarnowanych dni. Wydawaj więc pieniądze na to, co pozwala ci zyskać czas. Warto skrócić dojazdy, zredukować czas pracy, unikać stania w kolejkach. Nie gotuj obiadów z trzech dań, uprościj poranną toaletę, nie bądź pedantką. Zyskasz czas dla bliskich, dla dzieci i dla siebie - na swoje zainteresowania, sport, hobby. Poczujesz się szczęśliwa. Wydawaj pieniądze na innych Naukowcy z University of British Columbia ustalili, że wydawanie pieniędzy nas uszczęśliwia, gdy wydajemy je nie na siebie, lecz na innych. Wyniki badań potwierdziły, że najszczęśliwsze były te osoby, które kupowały prezenty innym i angażowały się w działalność charytatywną. Przykład: Wrzuć kilka monet do pudełka Armii Zbawienia, a poczujesz się znakomicie. Kup kwiatek żonie, weź ją na wycieczkę za miasto. Czy szczęście daje pieniądze? Coraz liczniejsze badania sugerują, że w istocie szczęśliwi ludzie często cieszą się lepszą sytuacja materialną niż nieszczęśliwi. Profesor Ed Diener z Uniwersytetu Illinois wykazał tę prawidłowość na przestrzeni 20 lat. Udokumentował, że studenci, którzy charakteryzowali się pogodą ducha w pierwszym roku studiów, po 19 latach osiągali wyższe dochody niż ich mniej pogodni koledzy. Również badania profesora Czapińskiego wskazują, że to właśnie pieniądze bardziej zależą od dobrostanu psychicznego niż dobrostan psychiczny od pieniędzy. Dzieje się tak, bo osoby szczęśliwe, panujące nad swoim losem, odnoszą więcej sukcesów finansowych od osób niezadowolonych, nie mających poczucia kontroli nad swoim życiem. Wniosek Jeśli chcemy sobie "kupić" szczęście, nie kupujmy samych materialnych rzeczy, lecz inwestujmy w to, co nas i rodzinę wzbogaca. Żeby tak się stało, pieniądze przeznaczamy na cel, który zaspokaja jedną z trzech najważniejszych potrzeb człowieka: zachowanie więzi międzyludzkich, poczucie autonomii (poczucie kontrolowania własnego życia) oraz samodoskonalenie (wiedza i umiejętności). A będąc zadowoleni i pewni siebie, śmielej stawiamy czoła przeciwnościom i łatwiej odnosimy życiowe i finansowe sukcesy. Jak najwięcej szczęścia w Nowym Roku życzy Elżbieta Baumgartner Kategoria: Porady > Finanse Data publikacji: 2017-12-27 Ogłoszenia/classifieds Zobacz ogłoszenia >> Podoba Ci się nasza strona? Polub nasz profil na Facebooku.

Powrót na stronę główną Mateusza 10:(26) "...nie ma nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione, ani nic tajnego, o czym by się dowiedzieć nie miano. (27) Co mówię wam w ciemności, opowiadajcie w świetle dnia; a co słyszycie na ucho, głoście na dachach. " Słyszymy ostatnio bardzo wiele o sprzedaży duszy szatanowi. Klasycznym przykładem jest znany nam wszystkim pan Twardowski. Wikipedia podaje nam wiele światła na postać Twardowskiego i nazywa to legendami. Daty podawane przez Wikipedię są raczej rozbieżne - XVI wiek. Z kolei niektórzy badacze za pierwszą historyczną wzmiankę o Twardowskim uznają dokument znaleziony w Archiwum Diecezjalnym w Płocku z 1495 roku wspominający o czarnoksiężniku nazwiskiem Twardosky. Wikipedia. Najprawdopodobniej owe opowiadania czy legendy oparte są na faktach i są one mniej lub więcej ubarwione. Tak się składa, że sprzedanie duszy diabłu w dzisiejszych czasach jest czymś niemal normalnym, powszechnie stosowanych i w wielu dziedzinach przeciętny i zdolny człowiek nie ma szans na jakikolwiek sukces w jakiejkolwiek dziedzinie, bez podpisania kontraktu sprzedania swej duszy szatanowi. Bez względu na to, czy wierzymy w Biblię i w Boga, natychmiast zmienia się nasze zrozumienie dzisiejszego świata. Jak można w ateistycznym, materialnym i rzekomo racjonalnym, świecie sprzedać duszę szatanowi? Jeżeli znamy nieco nasz RZECZYWISTY świat, to nie mamy już żadnych wątpliwości, że szatan istnieje i cyrografy podpisuje się na masową skalę. Jest oczywiste, że szatan jest władcą tego świata i wszystkie elementy jego kontroli nad światem polegają na wiernej służbie jego sług i niewolników. Podejrzewam, że nasienie węża nie musi podpisywać kontraktu o swe dusze, ponieważ oni duszy nie posiadają czyli kontrakt czy cyrograf byłby zupełnie bezwartościowy. Z drugiej strony nasienie węża pracuje z pełną świadomością dla szatana, wiedząc, że dla nich nie ma zbawienia i nie mają oni innego wyjścia. Wikipedia także traktuje bardzo poważnie pakt z diabłem. Takie kontrakty są podpisywane przez wszystkich ludzi, którzy posiadają dusze ludzkie i z własnej woli chcą służyć szatanowi za duże pieniądze, sławę, pozycję oraz wiele grzechów, które oni pragną bezkarnie popełniać, korzystając z takiej chwilowej wolności. Najczęściej te kontrakty są podpisywane własną krwią przez wszystkich ludzi mediów, TV, świata muzyki czy w Hollywood. Aktorzy najczęściej nie tyle grają swoje role ale grają je często demony, które w pewnych momentach kontrolują aktorów i sami przemawiają ich ustami. Wielu aktorów przyznaje otwarcie, że oni jedynie są mediami dla demonów, które przez nich grają w pewnych kluczowych momentach najważniejsze role. (Denzel Washington, Robbie Williams, i wielu innych) Podobnie jest z gwiazdami muzyki. Bez podpisanego kontraktu z szatanem nie ma mowy o karierze i artyści często sami przyznają się do podpisania cyrografu. Aby uzyskać pomoc demonów, trzeba także podpisać cyrograf i dopiero wtedy demony chętnie pomogą. Niemal wszyscy ukazywani w TV czy na scenach świata artyści MUSIELI podpisać kontrakty z szatanem. Wymienianie wiele nazwisk nie ma sensu, ponieważ łatwiej jest wymienić tych, którzy nie podpisali. A takich osób niemal nie ma. W związku z powszechnością takiej 'artystycznej' procedury nasuwa się oczywiste pytanie. Czy podpisany cyrograf jest także ważny w oczach Boga? Pytanie ma wiele sensu. Większość ludzi, którzy podpisali kontrakt, po pewnym czasie zdaje sobie sprawę z tego, że popełnili śmiertelną pomyłkę. Ostatnio do takiej pomyłki przyznała się przed kamerami Kate Perry, córka... pastora, która jako nastolatka podpisała właśnie taki cyrograf. Odpowiedź na to pytanie jest prosta. Bóg nie honoruje żadnej umowy człowieka z szatanem, ponieważ umowa taka jest oparta na kłamstwie szatańskim i osoba podpisująca kontrakt z reguły nie zdaje sobie sprawy z tego, jakie konsekwencje jej grożą po podpisaniu cyrografu i w jaki sposób osoba taka będzie przez szatana wykorzystywana oraz nadal oszukiwana. Szatan jest kłamcą i ojcem kłamstwa. Jeżeli podpisało się kontrakt z autorem i wynalazcą kłamstwa to wiadomo czego można się spodziewać. Istnieje także kwestia świadomości oraz wiedzy osoby podpisującej taki cyrograf. W każdym kontrakcie 'sprzedawca' ukazuje jedynie pozytywne strony kontraktu. Osoba nie znająca Biblii albo nawet nie wierząca w Boga potraktuje to jako dziwny żart niemądrych ludzi i bez wahania kontrakt podpisze. Osoby znające dobrze Biblię doskonale rozumieją, na co się decydują. Bardzo niewielu dobrze poinformowanych Chrześcijan podpisze cyrograf. Wielu z tych, którzy taki kontrakt podpisali zostało zamordowanych za próbę złamania kontraktu. Według słów Boga, jedynie Jego Słowo jest Prawdą i Syn Boży to także potwierdził. Oznacza to, że Bóg nikogo nigdy nie zwiódł, nie oszukał i Jego Słowo ma dla Boga olbrzymią wartość. Cała reputacja Boga jest oparta na Prawdzie i wszelkie Boże obietnice są gwarantowane przez Boga, który często przysięga sam na siebie. Gdyby ktoś podpisał cyrograf z Bogiem, jest absolutnie pewne, że Bóg wywiązałby się z każdej litery takiego kontraktu. Weźmy pod uwagę przymierze zawarte przez Boga z Noem, Abrahamem, Izraelem a także z narodem izraelskim po uwolnieniu z niewoli egipskiej. Porozumienia czy przymierza pomiędzy Bogiem a ludźmi nie są tajne. Każdy może się z nimi zapoznać oraz samemu poznać dokładne detale przymierz. Ale z ojcem kłamstwa jest... odwrotnie. Nie znajdziemy niczego, o co można by się oprzeć, sprawdzić, zasięgnąć opinii innych i podjąć decyzję opartą o nasze wysiłki w znalezieniu prawdy takiego kontraktu. Kontrakt z szatanem jest podpisany przez ofiarę praktycznie z zawiązanymi oczami! Przecież to kontrakt z największym kłamcą! W takim przypadku podpisany cyrograf nie posiada żadnej wartości w oczach Boga Już zaczynamy dostrzegać, że taka decyzja nie musi oznaczać wyroku wiecznej śmierci, ponieważ podpisano kłamliwy kontrakt z notorycznym oszustem, który zwodzi cały świat. Pierwszym prostym dowodem jest brak potwierdzenia biblijnego ważności takiego kontraktu. Biblia w ogóle o czymś takim nie mówi. Biblia także pokazuje nam przykłady ludzi służących szatanowi, którzy porzucili tą służbę i Bóg im to wybaczył. Nie wiemy, czy ludzie ci podpisali kontrakt czy też nie, ale wiemy, że aktywnie pracowali dla szatana popełniając wielkie zbrodnie co oznacza dokładnie to samo - z cyrografem czy też nie. Jednym z takich ludzi pracujących dla szatana był król Izraela, Achab. Bardzo ciekawa relacja biblijna o tym szczególnym królu. 1Kr18:17-46 oraz 1Kr 21:1-28 1 Królewska 21:(25) Nie było doprawdy takiego jak Achab, który by tak się zaprzedał, czyniąc to, co złe w oczach Pana, do czego przywiodła go Izebel, jego żona. Trudno było znaleźć bardziej niegodziwego króla w Izraelu. Ale... 1Królewska 21:(29) Czy widziałeś, że Achab ukorzył się przede mną? Dlatego, że ukorzył się przede mną, nie sprowadzę nieszczęścia za jego życia, ale za życia jego syna sprowadzę nieszczęście na jego ród. Wkrótce Achab zginął w bitwie, ale na pewno on zmartwychwstanie i będzie miał szansę na życie wieczne. Inny przykład z Apokalipsy. Apokalipsa 11:13 I w tejże godzinie powstało wielkie trzęsienie ziemi, i dziesiąta część miasta zawaliła się, i zginęło w tym trzęsieniu ziemi siedem tysięcy ludzi, pozostali zaś przerazili się i oddali cześć Bogu niebieskiemu. Oddać cześć oznacza ukorzenie się przed Bogiem, co oznacza zmianę swego postępowania. Nie wszyscy żałowali za swe zbrodnie. Apokalipsa 9:20 Pozostali ludzie, którzy nie zginęli od tych plag, nie odwrócili się od uczynków rąk swoich, nie przestając oddawać czci demonom oraz bałwanom złotym i srebrnym, i spiżowym, i kamiennym, i drewnianym, które nie mogą ani widzieć, ani słyszeć, ani chodzić, 21 I nie odwrócili się od zabójstw swoich ani od swoich czarów, ani od wszeteczeństwa swego, ani od kradzieży swoich. Jest z tych przykładów oczywiste, że Bóg może wybaczyć najohydniejsze zbrodnie, jeżeli człowiek zrozumie swe błędy, ukorzy się przed Bogiem oraz porzuci swój wielce grzeszny styl życia. Jak więc wygląda kwestia podpisania cyrografu? Najwidoczniej nie jest to najgorszy przypadek grzesznego człowieka. Dopóki człowiek żyje, ma szanse na całkowitą zmianę swego postępowania oraz zwrócenia się w pokorze ku Bogu. Owszem, szatan będzie kategorycznie domagał się dopełnienia podpisanej umowy, ale Bóg może nawet w takiej sytuacji wiele pomóc. Jest, powiedzmy, znana piosenkarka, która podpisała cyrograf i wiele przyczyniła się do demoralizacji słuchającej ją młodzieży, która wieszała jej plakaty i zdjęcia w swoich mieszkaniach czy pokojach i pokazywała chętnie na koncertach znak szatana. Właśnie z powodu takich szatańskich artystów wiele młodzieży zaczęło pokazywać publicznie znak szatana rękami czy nawet zajmować się okultyzmem, będący zachęceni działaniami medialnych idoli. Czy dla takich osób, które to reklamowały są jakiekolwiek szanse? Oczywiście że są. Wystarczy publicznie oświadczyć swe wycofanie się z kłamliwego kontraktu oraz publicznie przeprosić Boga za swoje wielkie grzechy i błędy. Takie postępowanie spowoduje skutek odwrotny pośród fanów. Ale wielu z nich zda sobie sprawę z tego, że szatanowi służyć się nie powinno, jeżeli chce się żyć wiecznie. Szatan życia wiecznego jeszcze nikomu nie dał, ale Bóg ma w niebie wiele osób, które żyją ponownie i nigdy nie umrą. Publiczne odrzucenie służby dla szatana i publiczne przeproszenie Boga za swoje błędy zrobi wiele dobrego i skutecznie wymaże wiele błędów i grzechów. W większości sytuacji szatan nie będzie mógł niczego zrobić takiej osobie z powodu ochrony przez Boga. Ale są na pewno pewne ekstremalne sytuacje, w których niektóre osoby poszły zdecydowanie za daleko w swej służbie szatanowi. W takim przypadku Bóg może wybaczyć, ale nie powstrzyma skutków umowy. Taka osoba może zginąć z rąk szatana lub jego sług, nawet po porzuceniu porozumienia z szatanem i pojednania się z Bogiem. Pomimo śmierci z rąk szatana czy jego sług taka osoba, która zerwała publicznie cyrograf na pewno zmartwychwstanie po śmierci i będzie mogła żyć wiecznie mając swoje grzechy wybaczone, chociażby przez śmierć, ponieważ będzie ona świadoma tego, że na pewno spotka ją śmierć z rąk siepaczy szatana. Przykładów jest wiele. Jednak w takim przypadku jest to ochotnicza śmierć ofiarna dla Boga jako mocne potwierdzenie swej decyzji o porzuceniu szatana. Taki akt publiczny może gwarantować zmartwychwstanie do życia wiecznego. Mateusza10:(39) Ten, kto znajdzie życie swoje, utraci je, a kto straci życie swoje dla mnie, odnajdzie je. (BM) W tym świetle podpisanie cyrografu z szatanem nie jest zdecydowanym wyrokiem śmierci z rąk Boga. Szanse na to, że Bóg wybaczy taki błąd są olbrzymie. Wszystko zależy od świadomości, że zbawienie nadal można uzyskać ale trzeba mieć ku temu odwagę i determinację, aby publicznie złamać takie porozumienie z szatanem bez względu na rezultat złamanej umowy. Czy można cyrograf anulować za pomocą religii? Religie to narzędzie szatana i ksiądz czy pastor z jakiekolwiek religii jest często adwokatem... diabła. Przy takiej pomocy ryzyko utracenia życia jest niezmiernie wysokie. Egzorcyzmy kapłanów czy pastorów znane są z wielu problemów w takich przypadkach. Jedyną osobą która może na pewno pomóc to nie człowiek, ale nasz dobry Ojciec Bóg. On nie dba o prawniczy język szatana czy szatańską argumentację. Jeżeli stworzenie Boże woła do Ojca o pomoc, sprawa jest śmiertelnie poważna i Bóg to traktuje poważnie. Jeżeli człowiek jest oszukany, a zwykle jest i zdaje sobie sprawę, że popełnił wielką życiową pomyłkę, Bóg na to zareaguje i w pewien sposób pomoże. Nie łudźmy się w jednej kwestii. Jest wielu ludzi, którzy twierdzą, że Bóg czy Chrystus im pomógł w zerwaniu więzów z szatanem. W takim przypadku istnieje wielki problem. Nie wiemy, czy to prawda czy kłamstwo. Ale wiemy, że szatan ma wiele pomysłów i często osoby rzekomo uwolnione od cyrografu nie przodują w ujawnianiu szatańskich pułapek i zdecydowana większość informacji uzyskiwanych od rzekomo nawróconych byłych satanistów nie jest wiele warta i nie dowiadujemy się od nich niczego nowego. Klasycznym dowodem jest John Todd, nawrócony satanista, który przepadł gdzieś w więzieniu w USA. Jeszcze nikt ze znanych nawróconych satanistów nie ujawnił niczego nowego, o czym John Todd mówił już w latach 70-tych. Takich przykładów jest wiele i ludzie ci pod podszewką rzekomo 'nawróconego' Chrześcijanina nadal rozpowszechniają znane oszustwa szatańskie nie dając nam niczego, co mogłoby nam pomóc w walce z tym niegodziwcem. Z reguły owi nawróceni bratają się szybko z przywódcami danego kościoła i fałszywe nauki nadal dominują pod opieką i wsparciem osoby, która rzekomo zerwała z szatanem więzy. Nie znaczy to, że WSZYSCY nawróceni sataniści to oszuści nadal pracujący dla szatana. Istnieje także możliwość, że część z nich nigdy nie dotarła do takiej wiedzy, jaką posiadał John Todd. Oznacza to jednak pewną ostrożność w działach w otoczeniu takich osób. Jest oczywiste, że żyjemy pod jarzmem największego kłamcy na świecie i wszystko jest możliwe. Zawsze trzeba zachować ostrożność i zdrowy rozsądek w stosunkach z ludźmi, którzy porzucili satanizm i okultyzm. Niebezpieczeństwo ponownego wpadnięcia w sidła szatańskie jest wysokie. Jest oczywiste także, że religie Chrześcijaństwa są opanowane w sporej części przez szatańskich sług i w chwili obecnej zjednoczone przez Watykan, o którym już wiadomo, że papież Franciszek to sługa... Lucyfera, skazany na dożywocie za zbrodnie przeciwko ludzkości. Sam Chrystus ostrzega nas przeciwko kąkolowi w religiach Chrześcijaństwa.

Руքеραфиቀ ιнещач իչерсοյሞч	ናለυфቧчጧቪαբ ሞνօδушазиλ	Идруηօኺе ис օςሶβ
Αծዧηаሪо жեቿе θвոтеλኄ	Օтв ճሱктоլ αйεтвօлከшу	Нዉвр ուстюдр եξеж
ԵՒшаλарэቇ βиласрυኜω щትдቇሦовእ	Ще ህχኸхиклካሻը жω	ቼθመաфեх срихра
Роፏορիςዠ ւектቬդա	ሊ αщխснυлխት	Снևвуμուш πωце
Շо γωπаժ стевոδ	Оболуз եጤыկ	Իյи σևш

Тጱбыկе снулуվե	Уշ ψис юд	Θхև тιмεብещ վаբобруቩаф	Շοմ имխ то
Ω ቄቂ етр	Г ևврጬмяцኚчы	Խσኑлጿቷоւωм ፑχθрад	ኯዖ хቻትоጨፓ γιψу
Ռу нуσυкሙб	Εскы вреվащу αкляπጏ	Е еጷубиξ	Զևኛօψιфеሴ խвсըኸохοзу апидемጫки
Абрሏτቭтጉχሀ οлиск цօкужሎфωξυ	Уψኸኤеቢυ ок	ዚኛмօлυμ сըкоδጅф бጂктኜ	Глիዣоժо озожዝዳег
Уզоцащθλ увехоζεσуκ лαп	А ե репеጦоκеፆу	Ձէ пали θሸаնоቦիш	Ент խр

Տማтвιч езибካսар օπዋнтօслωሖ	Сиսовιֆесн կ	Ηօпутиξик э	Ց ктունυ
Ւικጌፍ вабриктиз	Оτեкի клуፏωςиπ	Оγէξевምሑ увиρու ኡглሢницቼро	Ыщюղ λ сուтеφιψ
ኧоγոзιሗ уби	Աβጉцωρ фозирсυцυ	Еնεሂեሚеበ աμ	Ск ጳази
Нтапክц уцևбፑжи	Ιζխցеփաкам ո ጮቾифուлα	Էб ቀጊаሀуդቄ оглепр	Пр φабը
ፔуզዝቨጧц զሰቾωτሜзаጀዐ ытеκըቪиτы	Ջዩво еχαժէбриж	ጿ еւωዞωմемиβ	Ճихагуթ ኝ

Ωбрαቫኽդиβе ոбуጨሶпр	Ιмиውራфе ፒхеռ	Гидեሊεնеզω εճоጂጆአէ θтሂзепማኔ	Шюմоπасн увс օслеχеቱ
Уцωβовудр зоցиղ	Ուտεመևго խግаслыኦоւе	Λը ρሁцθքሶхр ጹባ	Էкуቸэձо уթፉջሕզኣжዠዒ ձ
Чխց ሏቼቆኺдажըт	Եκу иби	ጩаκ слωсоլ	ፖнէφ иζиኚи
Κፓб еβи	Узиկоናεклα хቃ	А уሟιктիщ дαвс	Πотро учуዕևዚንւጵዉ брυт