Zatrzymanie przez Policję Szanowni Państwo dzisiejszy wpis nie będzie mocno odbiegał od ostatniej tematyki, jednak przeniesie nas w świat procedury karnej, a dokładniej chodzi o „zatrzymanie” oraz o uświadomienia praw, jakie przysługują osobie zatrzymanej, jak również podam Państwu kilka praktycznych informacji związanych z tą nieprzyjemną sytuacją. Zatrzymanie rzeczy Na samym początku należy dodać, że Policja oprócz zatrzymania osoby, może również zatrzymać rzecz będącą np. dowodem w sprawie, a w tym celu może przeszukać nam mieszkanie. Jednakże w tym wpisie skupimy się bardziej na zatrzymaniu osoby, a nie rzeczy. Zatrzymanie osoby Zatrzymanie jest to środek przymusu, który może zostać zastosowany przez Policję i inne uprawnione służby jak Centralne Biuro Antykorupcyjne. To kiedy może nastąpić zatrzymanie ? Co do zasady Policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje przypuszczenie u organów ścigania, iż dana osoba popełniła przestępstwo, i: – zachodzi obawa ucieczki danej osoby lub ukrycia; – zachodzi obawa zatarcia śladów przestępstwa; – Policja nie jest w stanie ustalić tożsamości danej osoby; – można przeprowadzić tak zwane postępowanie przyśpieszone. Skoro już wiemy, kiedy możemy być zatrzymani, warto się dowiedzieć na jaki okres możemy być zatrzymani. Zatrzymanego należy zwolnić: Jeżeli ustaną przyczyny zatrzymania; Gdy w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania przez uprawniony organ nie zostanie on przekazany do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania; Na polecenie sądu lub prokuratora; jeżeli wciągu 24 godzin od przekazania go do dyspozycji sądu nie doręczono mu postanowienia o zastosowaniu wobec niego tymczasowego aresztowania. Co do zasady możemy być zatrzymanie maksymalnie na 72 godziny i w ciągu tych godzin Sąd musi podjąć decyzję o zastosowaniu wobec nasz tzw. tymczasowego aresztowania. Jeżeli w tym terminie Sąd nie podejmie decyzji o jego zastosowaniu organy ścigania są obowiązek nas puścić na wolność. Organy ścigania mają natomiast 48 h od zatrzymania do złożenia wniosku o zastosowanie tymczasowego aresztowania, jeżeli nie zrobią tego w tym czasie, również są obowiązane do puszczenia nas na wolność. Prawa osoby zatrzymanej Zatrzymanie powoduje pozbawienie wolność osoby podejrzanej, jednak taka osoba ma określone prawa, o których należy wiedzieć i je umiejętnie wykorzystywać. Pierwsza sprawa funkcjonariusz Policji przystępuje do zatrzymania bez przedstawienia się – Policjant nie wypełnia ciążącego na nim obowiązku, jednak jako osoba zatrzymywana mamy prawo do: – poznania stopnia służbowego , imienia i nazwiska funkcjonariusza; – poznania podstawy prawnej i przyczyny podejmowanych czynności służbowych. Dane te muszą być podane w sposób umożliwiający ich odnotowanie. Jeżeli czynności słuzbowe podejmuje osoba nieumundurowana na przykład funkcjonariusz ABW, osoba taka ma obowiązek okazania legitymacji służbowej, a na żądanie osoby, wobec której podejmowane są uprawnienia służbowe, okazać w sposób umożliwiający odnotowanie danych z legitymacji służbowej. Prawo do adwokata Kolejnym i szczególnie ważnym prawem osoby zatrzymanej jest prawo do adwokata. Zatrzymanemu na jego żądanie należy niezwłocznie umożliwić nawiązanie w dostępnej formie kontaktu z adwokatem lub radcą prawnym. Ostatnio w piśmiennictwie „nawiązanie kontaktu z adwokatem” zostało określone w ten sposób, że nie może ono polegać na przeszukiwaniu Internetu za pośrednictwem telefonu komórkowego, a jedynie na kontakcie z już wybranym adwokatem lub radcą prawnym. Prawo do zawiadomienia osoby najbliższej Kolejne prawo osoby zatrzymanej to prawo do zawiadomienia osoby najbliższej, pracodawcy, szkoły, uczelni, dowódcy oraz osoby zarządzającej przedsiębiorstwem zatrzymanego lub przedsiębiorstwa, za które jest odpowiedziany. Jeżeli doszło do niesłusznego zatrzymania, zatrzymany ma prawo do złożenia zażalenia do sądu. Przy jednoczesnej możliwości złożenia zażalenia do prokuratora na przebieg i sposób zatrzymania. Podsumowanie Jeżeli ktoś z Państwa zostałby zatrzymany przez funkcjonariuszy, powinien pamiętać o swoich prawach, które zostały omówione powyżej. Do tego najważniejszy jest spokój oraz dokładne wypełnianie poleceń funkcjonariuszy, którzy przeprowadzają czynności związane z zatrzymanie. Bardzo często funkcjonariusze Policji starają się przyjmować pozycję „władczą”, dlatego też warto zachować spokój skorzystać z prawa do adwokata. To co powiemy na początku postępowania karnego może mieć bardzo duże znaczenie dla jego dalszego toku, dlatego warto poczekać ze składaniem jakichkolwiek oświadczeń Policji. Najlepiej powstrzymać się i stosować technikę z amerykańskich filmów czyli, „nie będę nic mówił bez udziału mojego adwokata”. Oczywiście w dalszym toku postępowania bardzo prawdopodobne, iż niezbędne będzie Państwa przedstawienie własnej wersji wydarzeń, ale na to przyjdzie odpowiedni czas.

Obywatelka Rosji Sofia Sapiega, partnerka białoruskiego opozycjonisty i blogera Ramana Pratasiewicza, została zatrzymana w Mińsku w związku z przestępstwami popełnionymi jesienią 2020 r. - wynika z informacji przekazanych we wtorek przez rzeczniczkę MSZ Rosji Marię Zacharową. Sofia Sapiega jest dziewczyną zatrzymanego w niedzielę w Mińsku opozycyjnego dziennikarza i blogera Ramana Pratasiewicza. 23-letnia studentka działającej w Wilnie białoruskiej uczelni była na pokładzie samolotu lecącego z Aten do Wilna, który został zmuszony w niedzielę do lądowania w stolicy Strona białoruska potwierdziła zatrzymanie Sofii Sapiegi na 72 godziny, jest podejrzana o popełnienie przestępstw od sierpnia do września 2020 r. Po tym czasie zostanie podjęta decyzja o jej zwolnieniu lub aresztowaniu - poinformowała rzeczniczka MSZ Rosji Maria Zacharowa. Rzeczniczka dodała, że konsul rosyjski w Mińsku spotkał się z rodzicami zatrzymanej oraz polecił im "adwokata z dużym doświadczeniem w ochronie praw obywateli rosyjskich". MSZ Rosji: Sofia Sapiega zatrzymana za przestępstwa z 2020 rokuRamana Pratasiewicza zatrzymano, potem pojawiły się informacje, że w Mińsku została również jego dziewczyna i że jest przetrzymywana w tamtejszym areszcie. Ojciec Sapiegi powiedział niezależnej rosyjskiej telewizji Dożd, że Sofia jest "człowiekiem apolitycznym" i zależało jej na skończeniu studiów. Sapiega od ośmiu lat mieszka na Białorusi ze swoją matką, ale nie jest obywatelką tego sierpniu i wrześniu 2020 r. na Białorusi niemal codziennie dochodziło do masowych demonstracji opozycji protestującej przeciwko wynikowi sfałszowanych jej zdaniem wyborów prezydenckich dających kolejną kadencję Alaksandrowi Łukaszence - zauważa agencja AFP. Te wystąpienia spotkały się z brutalną reakcją białoruskich organów niedzielę samolot linii Ryanair lecący z Aten do Wilna został zmuszony do lądowania w stolicy Białorusi Mińsku na skutek nieprawdziwej informacji o ładunku wybuchowym na pokładzie. Na lotnisku w Mińsku białoruskie władze zatrzymały opozycyjnego aktywistę, dziennikarza i blogera Ramana Pratasiewicza, który był na pokładzie oraz jego dziewczynę. Przywódcy UE na szczycie w Brukseli zdecydowali o nałożeniu kolejnych sankcji na przedstawicieli reżimu białoruskiego. Podjęto decyzję o zakazie przelotów przez przestrzeń powietrzną UE dla białoruskich linii lotniczych i uniemożliwieniu im dostępu do portów lotniczych UE. Chcesz wiedzieć wszystko pierwszy? Dołącz do grupy Newsy Radia ZET na

Odszkodowanie za niesłuszne zatrzymanie – art 552 §4 Prawo do odszkodowania za niesłusznie odbywaną karę czy też niesłuszne tymczasowe aresztowanie nie budzi wątpliwości, przecież dana osoba niesłusznie była „w więzieniu”. Co jednak z osobami niesłusznie zatrzymanymi, czy 72 godziny zatrzymania to coś nad czym można przejść do porządku dziennego ? Ustawodawca konsekwentnie chroni wolność nie pozwalając na jej bezpodstawne ograniczanie, nawet w stosunkowo krótkim wymiarze – 72 godzin. Powyższe regulowane jest przepisem ulokowanym w art. 552 § 4 „§ 4. Odszkodowanie i zadośćuczynienie przysługuje również w wypadku niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania lub zatrzymania.” Podstawową różnicą w porównaniu do odszkodowania za niesłuszne skazanie jest wymóg niewątpliwej niesłuszności zatrzymania. Za niewątpliwie niesłuszne zatrzymanie uznaje się takie zatrzymanie, które powoduje dolegliwości, których dana osoba nie powinna ponieść. Najbardziej jaskrawym przykładem niesłusznego zatrzymania będzie zatrzymanie nieoparte na uzasadnionym przypuszczeniu, że dana osoba popełniła czyn zabroniony, mówiąc prościej zatrzymanie osoby „ot tak”. Są jednak sytuacje mniej jaskrawe, pojawiać się mogą wątpliwości czy organ dokonujący zatrzymania miał ku niemu podstawy czy też nie. Wskazówką dla sądu orzekającego w sprawie niesłusznego zatrzymania jest aby jego niewątpliwą niesłuszność oceniać się z punktu widzenia ostatecznego rozstrzygnięcia w sprawie. Powyższe sprowadza się do tego, że dopiero po postępowania, czyli co do zasady gdy wiadomo już znacznie więcej niż w chwili zatrzymania ocenia się czy było ono zasadne. Takie rozwiązanie skłaniać ma organy ścigania do rozważania zasadności zatrzymania, co z kolei służyć ma unikaniu omyłkowych czy też zbyt pochopnych decyzji o zatrzymaniu. W razie stwierdzenia niewątpliwie niesłusznego zatrzymania, osobie zatrzymanej przysługuje żądanie odszkodowania, które ma wyrównać to co z majątku zatrzymanego ubyło wskutek zatrzymania np. pieniądze wydane na pomoc prawą, oraz to co przez fakt zatrzymania nie wpłynęło do tego majątku, a w normalnych okolicznościach wpłynęłoby np. utracony zarobek. Osobie niesłusznie zatrzymanej przysługuje także prawo do zadośćuczynienia, mającego zrekompensować krzywdę wyrządzoną niesłusznym zatrzymaniem. Można sobie jedynie wyobrażać jakim szokiem dla zwykłego „Kowalskiego” są dwie lub trzy noce spędzone w celi. Właśnie takie przeżycia rekompensować ma zadośćuczynienie. Z racji, relatywnie krótkiego czasu zatrzymania, kwoty orzekane tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia za niewątpliwie niesłuszne zatrzymanie będą znacznie niższe w porównaniu z kwotami orzekanymi za niesłuszne skazanie. Omawiany przepis ma jednak także walor symboliczny, pokazuje bowiem, że praworządny obywatel nie powinien się obawiać omyłek organów ścigania, a ewentualne błędy zostaną mu wynagrodzone.

Policja ma prawo Cię zatrzymać, jeżeli zostaniesz uznany za osobę podejrzaną i jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniłeś przestępstwo, przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, a zachodzi obawa, że możesz uciec lub ukryć się albo zatrzeć ślady czynu zabronionego, bądź też policja nie może ustalić Twojej tożsamości. Jeżeli zostaniesz zatrzymany, to natychmiast zostaniesz poinformowany o przyczynach zatrzymania, o przysługujących Ci prawach oraz zostaniesz wysłuchany. Na Twoje żądanie zostanie Ci niezwłocznie umożliwione nawiązanie kontaktu z że będzie przy niej na Twoje żądanie policja ma obowiązek bezzwłocznie zawiadomić osobę najbliższą dla Ciebie, może to być osoba, którą sam wskażesz. Pamiętaj, że na zatrzymanie przysługuje Ci zażalenie do sądu. W zażaleniu możesz się domagać zbadania zasadności, legalności oraz prawidłowości Twojego razie uznania bezzasadności lub nielegalności zatrzymania, sąd zarządzi Twoje natychmiastowe zwolnienie. Zobacz: Jaki jest termin wniesienia aktu oskarżenia? Zostaniesz również zwolniony, gdy ustanie przyczyna zatrzymania, a także jeżeli w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania przez uprawniony organ w związku z podejrzeniem popełnienia przestępstwa lub przestępstwa skarbowego nie zostaniesz przekazany do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania, albo jeżeli w ciągu kolejnych 24 godzin sąd nie zastosuje tymczasowego aresztowania. Zostaniesz również zwolniony w każdym czasie na polecenie sądu lub prokuratora (por. art. 244–248 Kodeks postępowania karnego).W przypadku wykroczeń możesz zostać zatrzymany, jeżeli zostałeś ujęty na gorącym uczynku jego popełnienia lub bezpośrednio potem i zachodzą w stosunku do Ciebie podstawy do zastosowania postępowania przyspieszonego (jesteś osobą, która nie ma miejsca stałego zamieszkania lub pobytu i w związku z tym istnieje obawa, że rozpoznanie sprawy w postępowaniu zwyczajnym będzie niemożliwe lub znacznie utrudnione) lub nie będzie możliwe ustalenie Twojej musi Cię natychmiast zwolnić, gdy ustaną przyczyny zatrzymania, najpóźniej zaś po upływie 24 godzin (a w przypadku postępowania przyspieszonego po upływie 48 godzin) (por. art. 45–47 Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia).Zobacz serwis: Postępowanie karneTekst pochodzi z poradnika wydanego przez Ministerstwo Sprawiedliwości: "Obywatel w postępowaniu karnym" współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. Opisz nam swój problem i wyślij zapytanie.

W Polsce policjant ma prawo zatrzymać i wylegitymować przechodnia, o ile zachodzą ku temu uzasadnione przesłanki. Jednakże ustawa nie wyjaśnia, czym dokładnie są te przesłanki, więc każde wytłumaczenie policjanta będzie właściwe. Kiedy więc można wnosić ustalenie, iż zatrzymanie było bezprawne? Jeżeli zostałeś bezprawnie zatrzymany przez policję skontaktuj się niezwłocznie z prawnikiem. Adwokat w sprawie zatrzymania pomoże ocenić zasadność zastosowania użytego środka zapobiegawczego. Jakie są podstawy zatrzymania? Mimo, że policja może zatrzymać każdego, kto wyda jej się podejrzany, to jednak musi trzymać się pewnych procedur. Należą do nich między innymi przedstawienie oraz wylegitymowanie się, wyjaśnienie powodu zatrzymania, uprzedzenie o dokonaniu rewizji osobistej, prośba o pokazanie swoich dokumentów i ewentualne odprowadzenie na komisariat. Jaki jest czas trwania zatrzymania podejrzanego? Czas trwania zatrzymania podejrzanego wynosi 48 godzin, przy czym jeżeli prokurator wystąpił z wnioskiem do sądu czas może wydłużyć się nawet do 72 godzin. Poinformowanie o przyczynach zatrzymania Na posterunku policji w obowiązku policjanta leży poinformowanie o przyczynach zatrzymania. Następnie sporządza się protokół z zatrzymania, który w przypadku postępowania sądowego, będzie bardzo ważnym dokumentem. Po spisaniu protokołu w wypadku stwierdzenie popełnienia przestępstwa, policjant zawiadamia prokuratora. Na tym jego rola się kończy, więc w tym momencie sami musimy pamiętać o przysługujących nam prawach, ponieważ dopóki z naszych ust nie padnie prośba o skorzystanie z nich, dopóty policjant sam tego nie zaproponuje. Jakie są prawa zatrzymanego? Do najważniejszych praw osozatrzymanej należy pomoc prawna adwokata, poinformowanie bliskich albo ewentualnie pracodawcy, prawa do skorzystania z usług tłumacza (w przypadku nieznajomości języka polskiego), prawo do wniesienie poprawek do protokołu oraz otrzymania jego odpisu i prawa do wniesienia do sądu zażalenia w sprawie zatrzymania. Na czym polega bezprawne zatrzymanie osopodejrzanej? Jak wspomniano na samym początku artykułu, każdy policjant w Polsce ma prawo do zatrzymania, wylegitymowania oraz rewizji osobistej o ile zachodzi uzasadnione przesłanie ku temu. Policjant powinien przedstawić je w momencie rozpoczęcia tej procedury, ale często jest to tylko teoria, w praktyce te uzasadnienia się nie pojawiają. W każdym razie uzasadnieniem może być cokolwiek – spożywanie alkoholu w miejscu niedozwolonym, podejrzane albo głośne zachowanie, wizualne podobieństwo do osofigurującej w kartotece poszukiwanych itd. Ciężko więc wnosić o bezprawne zatrzymanie z tego tytułu. Najłatwiej umorzyć postępowanie ze względu niedopilnowania przez policjanta swoich obowiązków, więc na tę część warto zwrócić większą uwagę. Kiedy przysługuje kontakt zatrzymanego z adwokatem? W przypadku skierowania sprawy na drogę sądową, warto zwrócić się o pomoc do adwokata, nawet jeżeli na posterunku policji przyznaliśmy się do winy. Zeznania na posterunku są często dokonywane w stresujących warunkach i pod wpływem emocji, przez co wydźwięk może delikatnie się różnić od prawdziwych wydarzeń. Adwokat pomoże w sprawie karnej przebrnąć przez formalności związane z procesem sądowym i postępowaniem karnym oraz przyjąć konkretną linię obrony. W większości przypadków bronienie się na własną rękę może przynieść więcej szkód, niż pożytku, więc warto rozważyć pomoc fachowca. Kontakt zatrzymanego z adwokatem należy do podstawowych praw podejrzanego, których naruszenie może oznaczać, iż zachodzi bezprawne zatrzymanie osopodejrzanej. Zażalenie w sprawie zatrzymania Bezprawne zatrzymanie osopodejrzanej można zaskarżyć w terminie 7 dni. Zażalenie w sprawie zatrzymanie składa się do sądu, który zbada zasadność zatrzymania.

Zatrzymanie jest jedną z pierwszych, jeżeli nie pierwszą czynnością postępowania karnego. Ze względu na wczesny etap czynności, zdarza się, że zatrzymywane są osoby zupełnie niezwiązane ze sprawą. Niezależnie od tego czy i jaki związek ze sprawą ma zatrzymany, pierwsze czynności w sprawie dokonywane są właśnie na tym etapie co często decyduje o późniejszych losach postępowania. Z tych właśnie powodów warto poznać podstawowe informacje o instytucji zatrzymania, i co ważniejsze o prawach osoby zatrzymanej. Kto może dokonać zatrzymania ? Formalnie do dokonania zatrzymania uprawnieni są funkcjonariusze Policji, jednakże zatrzymania w rozumieniu fizycznego ograniczenia swobody poruszania się, może dokonać każdy obywatel. Warunkiem takiego obywatelskiego ujęcia jest dokonanie go wobec sprawcy złapanego na gorącym uczynku lub uciekającego z miejsca zdarzenia. Ponadto powinna zachodzić obawa ukrycia się tej osoby lub nie można ustalić jej tożsamości. Tak ujętego sprawcę należy niezwłocznie oddać w ręce Policji. Kiedy i wobec kogo można zastosować zatrzymanie? Najbardziej ogólną podstawę zatrzymania znajdziemy w art. 244 § 1 zgodnie z którym: „Policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo, a zachodzi obawa ucieczki lub ukrycia się tej osoby albo zatarcia śladów przestępstwa bądź też nie można ustalić jej tożsamości albo istnieją przesłanki do przeprowadzenia przeciwko tej osobie postępowania w trybie przyspieszonym.” Zwróćmy w tym miejscu uwagę na użycie zwrotu „osoba podejrzana” nie należy mylić go ze zwrotem „podejrzany”. Osobą podejrzaną jest osobą, co do której istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo, jednak stopień pewności organów ścigania nie uzasadnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów. Jednakże samo przypuszczenie nie wystarcza aby pozbawić kogoś wolności, muszą istnieć także obawy, że osoba ta przeszkodzi bądź uniemożliwi normalny tok postępowania w sprawie. Przykładem może być obawa o ucieczkę, lub też sytuacja, w której w związku z brakiem informacji o tożsamości osoby podejrzanej nie będzie możliwy późniejszy z nią kontakt np. celem przesłuchania. Czas trwania zatrzymania. Zatrzymanie przewidziano jako instytucję o interwencyjnym, nagłym charakterze, z tego też powodu, ściśle ograniczony jest czas jego stosowania, podawany nawet nie w dniach a w godzinach! Łączny czas zatrzymania nie może przekroczyć łącznie 72 godzin. Użyłem zwrotu łącznie ponieważ okres 72 godzin rozbity jest na dwa krótsze, nieprzekraczalne i niezależne od siebie okresy. Pierwszą część zatrzymania rozpoczyna bezpośrednie ujęcie sprawcy, najczęściej będzie to moment, w którym osoba podejrzana zostanie zatrzymana przez funkcjonariuszy policji np. w wyniku rutynowej kontroli. Etap ten nie może przekroczyć 48 godzin, do końca tego terminu osoba zatrzymana musi zostać przekazana do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania bądź zwolniona. Od tej chwili liczony jest 24 godzinny termin dla Sądu na wydanie postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania bądź o zwolnieniu zatrzymanego. Pamiętajmy, iż są to dwa niezależne od siebie terminy ! Czas „zaoszczędzony” przez Policję nie wydłuża czasu, którym dysponuje sąd i odwrotnie, policja nie może „pożyczyć” czasu kosztem skrócenia czasu będącego w dyspozycji sądu. Dla przykładu, w poniedziałek o godzinie 13:13 dokonano zatrzymania Jana K., jeszcze tego samego dnia o godzinie 15:13 przekazano zatrzymanego do sądu z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania. Pomimo, iż policja wykorzystała jedynie 2 z przysługujących jej 48 godzin, sąd ma jedynie 24 godziny tj. czas do wtorku do godziny 15:13. W tym wypadku, łączny czas zatrzymania wyniesie maksymalnie 26 godzin.

Polish Arabic German English Spanish French Hebrew Italian Japanese Dutch Polish Portuguese Romanian Russian Swedish Turkish Ukrainian Chinese English Synonyms Arabic German English Spanish French Hebrew Italian Japanese Dutch Polish Portuguese Romanian Russian Swedish Turkish Ukrainian Chinese Ukrainian These examples may contain rude words based on your search. These examples may contain colloquial words based on your search. retention on detention for grounding stop on stop for Suggestions Ich zatrzymanie na wyspach ma kluczowe znaczenie dla zrównoważonej przyszłości archipelagu. Their retention on the islands has a crucial significance for a sustainable future for the archipelago. Dopuszczalne jest zatrzymanie na statku, przeładunek lub wyładunek osobników gatunków morskich, jeżeli dany osobnik gatunku morskiego jest martwy, i pod warunkiem że może zostać wykorzystany w celach naukowych. The retention on board, transhipment or landing of specimens of marine species shall be permitted where the specimen is dead and provided that it can be used for scientific purposes. Ponadto zatrzymanie na potrzeby przekazania do odpowiedzialnego państwa członkowskiego powinno być stosowane w ograniczonym zakresie i zgodnie z zasadą proporcjonalności podejmowanych środków w stosunku do założonych celów. Moreover, the use of detention for the purpose of transfer to the Member State responsible should be limited and subject to the principle of proportionality with regard to the means taken and objective pursued. Jeśli władze naszego państwa nie zastosują się do terminów złożenia wniosku o przejęcie odpowiedzialności przez inne państwo lub nie dokonają przekazania we wskazanym czasie, zatrzymanie na potrzeby przekazania na podstawie rozporządzenia dublińskiego ulegnie zakończeniu. If we fail to comply with the deadlines for sending the request or for implementing your transfer, your detention for the purpose of transfer under the Dublin Regulation will be ended. Zatrzymanie na 18 miesięcy osoby, która nie popełniła przestępstwa, oznacza de facto legalizację prawnego paradoksu. 18 months of detention for people who have not committed a crime means, de facto, the legitimation of a legal paradox. Artykuł 18 Zatrzymanie na pokładzie niewymiarowych ryb Docelowym rezultatem jest zatrzymanie na dłużej użytkowników poprzez spełnianie ich oczekiwań. The ultimate result is retaining the users for longer by meeting their expectations. Wnoszę o zatrzymanie na tydzień do dyspozycji prokuratury. My application is for remand for one week for DPP directions. Alarm pustego podawania kapsułki, automatyczne zatrzymanie na karmieniu proszkiem. Empty capsule feeding alarm, auto stop on powder feeding. Ale kolejny raz Europa Zachodnia została ochroniona przez zatrzymanie na pół roku wschodniego frontu. But again Western Europe was protected by the six-month stoppage of the Eastern front. Powoduje zatrzymanie na 2 godziny produkcji budynku u przyjaciela. Stop the production time at a friend for 2 houres. Mówiąc o domenie, zalecamy zatrzymanie na najprostszej nazwie w stylu, ponieważ są uszeregowane znacznie lepsze subdomeny. Speaking of domain, we recommend to stop on the simplest name in the style, as they are ranked much better subdomains. W epoce, w której upływ czasu wydaje się nabierać pędu z każdym dniem, Fred Penelle i Yannick Jacquet proponują nam przerwę, zatrzymanie na oddech. While the passage of time seems to accelerate every day, Fred Penelle and Yannick Jacquet offer a pause, a suspension, a breath. Prędkość robocza: 0-4 km/ h, zatrzymanie na 10 minut co 2 km pracy, można regulować. Operating speed: 0-4Km/h, stop for 10min every 2Km operation, can be adjusted. Pod uwagę należy brać nie tylko pozyskiwanie nowych talentów, ale też zatrzymanie na stanowiskach doświadczonych i wykwalifikowanych specjalistów. Not only the acquisition of new talents, but also retention of experienced and qualified specialists should be considered. »zatrzymanie na ziemi«oznacza formalny zakaz startu statku powietrznego oraz podjęcie działań niezbędnych do jego zatrzymania; "Grounding" means the formal prohibition of an aircraft to take-off and the taking of such steps as are necessary to detain it; jazda z prędkością pozwalającą na zatrzymanie na właściwym odcinku widocznej i wolnej drogi; driving at such a speed that stopping within distance of the visible and free road is possible; Osoby, które nie mają ważnej Karty Parkingowej, mogą skorzystać z parkingu typu Kiss & Ride, który pozwala na podwiezienie w pobliże wejścia na teren festiwalu i zatrzymanie na czas wysiadania z auta. The persons who do not have a valid Parking Card can use the Kiss & Ride car park, which allows you to drive near the entrance to the festival area and stop for the time of getting out of the car. Satysfakcja ma kluczowy wpływ na odbiór naszej marki, a spełnianie oczekiwań oraz zapewnienie wysokiej jakości obsługi gwarantuje zatrzymanie na dłużej obecnych klientów, a także przyciągnięcie nowych, co przekłada się bezpośrednio na wzrost przychodów. Satisfaction has a key impact on perception of your brand, and meeting the expectations, together with provision of high quality services, guarantee retention of current customers for longer and attracting the new ones, which directly translates into increased revenues. 4 listopada 2006 roku grupa jedenastu osób kierowana przez 24 letniego 'Baigu' próbowała zorganizować kampanie w Szanghaju, za co zostali zatrzymanie na jedną godzinę za brak pozwolenia na zgromadzenia w miejscach publicznych. On November 6, 2006, a group of eleven people led by a 24-year-old man named 'Baigu' (tried the same campaign in Shanghai, only to be detained for one hour for not having a permit to hold a gathering in a public place. No results found for this meaning. Results: 35. Exact: 35. Elapsed time: 88 ms. Documents Corporate solutions Conjugation Synonyms Grammar Check Help & about Word index: 1-300, 301-600, 601-900Expression index: 1-400, 401-800, 801-1200Phrase index: 1-400, 401-800, 801-1200

Zatrzymanie stanowi pierwszą z represyjnych czynności stosowanych wobec osoby znajdującej się w kręgu zainteresowań organów ścigania. W założeniu ma służyć wykonaniu dalszych czynności procesowych z udziałem zatrzymanego. W postępowaniach dotyczących tzw. przestępstw gospodarczych, zatrzymanie następuje zazwyczaj na podstawie decyzji prokuratora. W takim wypadku funkcjonariusze zobowiązani są do wręczenia zatrzymywanej osobie wydanego uprzednio przez prokuratora postanowienia w tym przedmiocie.. Zatrzymanie z reguły odbywa się w miejscu zamieszkania w godzinach porannych, często o godzinie 6 rano. W najnowszej praktyce mamy niekiedy do czynienia również z zatrzymaniami w miejscu pracy. Jeśli sprawa, z uwagi na złożoność relacji gospodarczych i powiązań handlowych przedsiębiorstwa, dotyczy kilku osób lub podmiotów czynności funkcjonariuszy wykonywane są w możliwie skoordynowany i zaplanowany sposób. Z zatrzymania sporządzony jest pisemny protokół, którego najistotniejszymi elementami są: określenie przyczyny zatrzymania, obejmujące kwalifikację prawną rzekomego czynu, oświadczenia zatrzymanego dotyczące samego zatrzymania, w tym w zakresie skorzystania z podstawowego uprawnienia, tj. żądania umożliwienia kontaktu z obrońcą, dokładna data i godzina zatrzymania oraz personalia funkcjonariusza dokonującego czynności. Ponieważ zatrzymany jest do dyspozycji prokuratura przez jasno określony czas, ostatni punkt nabiera dodatkowego znaczenia. Zatrzymanego należy bowiem zwolnić, gdy ustanie przyczyna zatrzymania lub gdy w okresie 48 godzin prokurator nie złoży wniosku do sądu o zastosowanie tymczasowego aresztowania (ewentualny czas dla sądu na rozpoznanie takiego wniosku to kolejne 24 godziny. W konsekwencji, zatrzymanie może trwać maksymalnie 72 godziny. Jednakże zanim nastąpią jakiekolwiek decyzje procesowe, zatrzymany jest przewożony do właściwej jednostki prokuratury, w celu realizacji czynności przedstawienia zarzutów i przesłuchania. Dla skuteczności dalszej obrony, jest to newralgiczny moment. Dlatego też na tym etapie należy pamiętać o następujących podstawowych prawach zatrzymanego: prawie do skorzystania z pomocy obrońcy, prawie do bezpośredniej rozmowy z obrońcą przed dokonaniem ww. czynności procesowych, prawie do odmowy składania wyjaśnień w całości lub odmowy odpowiedzi na poszczególne pytania bez wskazywania powodów. Prawo do odmowy składania wyjaśnień nazywane jest również prawem do niedostarczania dowodów przeciwko samemu sobie i skorzystanie z niego nie niesie za sobą negatywnych konsekwencji. Mimo zatem niespodziewanej i budzącej duże emocje sytuacji w jakiej znajduje się zatrzymany, należy bezwzględnie pamiętać o tym uprawnieniu procesowym i każdorazowo uzgodnić z obrońcą decyzję w tym przedmiocie, pamiętając, że zarówno podejrzany, jak i jego obrońca najczęściej nie mają na tym etapie dostępu do zgromadzonego przez organy materiału dowodowego. Warto dodać, że zatrzymanie na podstawie decyzji prokuratora powinno mieć miejsce po spełnieniu szeregu przesłanek wymienionych w kodeksie postępowania karnego i każdorazowo znajdować uzasadnienie faktyczne. Inaczej mówiąc nie może być dowolne i służyć innym celom, np. medialnym, aniżeli stricte procesowe. Jednakże, ze względu na pewną dowolność organu prokuratorskiego w zakresie wydawania postanowień o zatrzymaniu, ten środek przymusu zdaje się być niekiedy nadużywany. Możliwej dowolności prokuratora w stosowaniu zatrzymania można jednakże przeciwdziałać za pomocą środków zaskarżenia kierowanych do sądu. W takim wypadku sąd będzie zobowiązany do skontrolowania działań organów ścigania w zakresie: legalności, zasadności prawidłowości zatrzymania. Zatrzymanie z reguły ściśle związane jest z kolejnymi działaniami dotyczącymi osoby pozostającej w zainteresowaniu organów ścigania tj. wykonaniem przeszukania oraz przymusowym doprowadzeniem do właściwej jednostki.

Zatrzymanie jest często jedną z pierwszych czynności podejmowanych w ramach postępowania karnego. Ingeruje ono w podstawowe dobro prawne każdej jednostki, jakim jest wolność osobista. Z tego powodu podlega wielu rygorystycznym zasadom zawartym w kodeksie postępowania karnego, ustawie o Policji, Konstytucji czy Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Przepisy te określają szczegółowo, kiedy organy ścigania mogą dokonać zatrzymania, jak powinno ono przebiegać i jakie prawa przysługują zatrzymanemu. 1. Istota zatrzymania 2. Rodzaje zatrzymania 3. Podejrzany a osoba podejrzana 4. Zatrzymanie przez policję – kiedy jest możliwe? 5. Zatrzymanie sprawcy przemocy w rodzinie 6. Na jak długo możemy zostać zatrzymani? 7. Prawa osoby zatrzymanej Istota zatrzymaniaZatrzymanie jest jednym z dozwolonych sposobów użycia przymusu wobec jednostki przez organy państwa. Polega na pozbawieniu człowieka wolności na krótki, ściśle określony czas. W procedurze karnej nie ma określonego katalogu przestępstw, za których popełnienie dana osoba może zostać zatrzymana. Oznacza to, że zatrzymania można dokonać za każde przestępstwo. Muszą być jednak spełnione przesłanki z art. 244 § 1 kodeksu postępowania karnego. Celem zatrzymania jest nie tylko postawienie osoby zatrzymanej przed sądem, ale także uniemożliwienie jej ucieczki lub zatarcia śladów. Czynności tej można dokonać np. na ulicy, w domu czy w miejscu pracy. Dopuszczalne jest także wykorzystanie tzw. elementu zaskoczenia. Zatrzymać można właściwie zawsze – jednak wyłącznie na określony przepisami zatrzymaniaIstnieje kilka rodzajów zatrzymania. Podstawowym podziałem jest rozróżnienie zatrzymań na procesowe, których celem jest zapewnienie prawidłowego toku postępowania karnego (np. uniknięcie ukrycia się osoby zatrzymanej) oraz pozaprocesowe. Wśród tych ostatnich wyróżniamy zatrzymanie porządkowe (inaczej prewencyjne, służące ochronie porządku i bezpieczeństwa publicznego), penitencjarne (doprowadzenie do aresztu śledczego lub zakładu karnego osoby, która w wyznaczonym terminie nie wróciła z przepustki) oraz administracyjne (doprowadzenie osoby do dyspozycji określonego organu). Do dokonywania zatrzymań uprawniona jest policja na podstawie przepisów ustawy o Policji lub innych ustaw szczególnych. Prawo zatrzymania osoby podejrzanej przysługuje także organom Straży Granicznej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Krajowej Administracji Skarbowej, Centralnego Biura Antykorupcyjnego oraz Żandarmerii Wojskowej, w zakresie ich właściwośc (art. 312 kodeksu postępowania karnego).Podejrzany a osoba podejrzanaKodeks postępowania karnego mówi o zatrzymaniu „osoby podejrzanej” a nie „podejrzanego”. Nie jest to przypadek. Osobą podejrzaną jest osoba, co do której istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła przestępstwo. Podejrzenie to jest jednak zbyt słabe, aby na jego podstawie móc wydać postanowienie o przedstawieniu zarzutów. Samo przypuszczenie nie wystarcza, aby pozbawić kogoś wolności. Muszą istnieć także obawy, że osoba zatrzymywana uniemożliwi normalny tok postępowania, np. ucieknie lub z uwagi na nieznajomość jej tożsamości późniejszy kontakt z nią nie będzie możliwy lub będzie znacznie utrudniony. Natomiast podejrzany to osoba, której doręczono już postanowienie o przedstawieniu zarzutów (art. 313 § 1 kodeksu postępowania karnego) albo której postawiono zarzut w związku z przystąpieniem do przesłuchania w charakterze podejrzanego (art. 71 § 1 kodeksu postępowania karnego).Przeczytaj również: Najgorsze więzienia na świecie. Nie chciałbyś tam trafić!Zatrzymanie przez policję – kiedy jest możliwe?Co do zasady, prawo do zatrzymania osoby przysługuje policji. W szczególnych przypadkach może tego dokonać także inny organ albo nawet obywatele (link do artykułu o ujęciu obywatelskim).Zgodnie z art. 244 § 1 kodeksu postępowania karnego policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną. Musi jednak istnieć uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo, a zachodzi obawa ucieczki lub ukrycia się tej osoby albo zatarcia śladów przestępstwa. Zatrzymanie jest zasadne również w sytuacji, gdy nie można ustalić jej tożsamości. Przypuszczenie, o którym mowa we wskazanym przepisie, musi być oparte na konkretnych dowodach. Odnosi się ono nie tylko do samego faktu popełnienia przestępstwa, ale także do osoby dozwolone jest także na podstawie art. 247 § 1 kodeksu postępowania karnego. Prokurator może je zarządzić wraz z przymusowym doprowadzeniem osoby podejrzanej, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że osoba ta nie stawi się na wezwanie w celu przeprowadzenia czynności procesowych, będzie utrudniała ich przeprowadzenie, a także gdy zachodzi potrzeba niezwłocznego zastosowania środka zapobiegawczego. W tym celu istnieje również możliwość zarządzenia przeszukania w celu odnalezienia i doprowadzenia wskazanej osoby. Analogiczną sytuację reguluje art. 75 § 2 kodeksu postępowania karnego, który stanowi, iż w razie nieusprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego (a także podejrzanego – art. 71 § 3 kodeksu postępowania karnego), można go zatrzymać i sprowadzić sprawcy przemocy w rodzinieZ uwagi na szczególną ochronę, jaką otacza się osoby doświadczające przemocy w rodzinie, w polskim kodeksie postępowania karnego znajdują się przepisy regulujące kwestie zatrzymania jej sprawców. Zgodnie z art. 244 § 1a kodeksu postępowania karnego policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo z użyciem przemocy na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej, a zachodzi obawa, że ponownie popełni przestępstwo, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa w trybie określonym w art. 244 § 1a kodeksu postępowania karnego co do zasady ma charakter fakultatywny, ale będzie ono konieczne, gdy w okolicznościach konkretnej sprawy jest to jedyny sposób zapobieżenia ponownemu popełnieniu przestępstwa z użyciem przemocy na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej. Natomiast obligatoryjne jest zatrzymanie osoby podejrzanej, jeśli przestępstwo to popełniono przy użyciu broni palnej, noża lub innego niebezpiecznego przedmiotu. Inny niebezpieczny przedmiot w rozumieniu ustawy to taki, który odznacza się podobnie niebezpiecznymi właściwościami, jakie posiadają broń palna i jak długo możemy zostać zatrzymani?Zatrzymanie może trwać najdłużej 72 godziny. Maksymalny czas regulowany jest również przepisami konstytucyjnymi (art. 41 ust. 3 Konstytucji).Zatrzymanego należy zwolnić, jeżeli w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania przez uprawniony organ nie zostanie on przekazany do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania (art. 248 § 1 kodeksu postępowania karnego). Czas ten liczony jest od momentu faktycznego pozbawienia wolności. w którym zatrzymany został wylegitymowany przez funkcjonariuszy. Termin 48 godzin ustanowiono nie tylko w odniesieniu do zatrzymania właściwego. Odnosi się on również do zatrzymania na zarządzenie prokuratora lub postanowienie sądu. Jednak jeśli w tym czasie wpłynie do sądu wniosek o zastosowanie wobec zatrzymanego tymczasowego aresztowania, to zatrzymanie może trwać jeszcze 24 godziny. Jest to czas na decyzję sądu, czy zastosować tymczasowe aresztowanie. Jeżeli w czasie trwania tych 24 godzin podejrzany nie otrzyma postanowienia o tymczasowym aresztowaniu, należy go niezwłocznie zwolnić. Niedopuszczalne jest doręczenie mu postanowienia o tymczasowym aresztowaniu po tym każdorazowo należy także zwolnić na polecenie sądu lub prokuratora. Wcześniejsze zwolnienie zatrzymanego następuje w wypadku, gdy ustała przyczyna zatrzymania. Nie powinno ono zatem trwać dłużej, niż jest to w danym wypadku więcej, zgodnie z art. 248 § 3, nie jest dopuszczalne ponowne zatrzymanie osoby podejrzanej na podstawie tych samych faktów i osoby zatrzymanejO prawach osoby zatrzymanej stanowi przede wszystkim Konstytucja (art. 41). Zatrzymany przez policję musi zostać poinformowany o przyczynach i podstawach zatrzymania. Stanowi to podstawową gwarancję procesową. Ponadto ma on prawo do kontaktu ze swoim z adwokatem telefonicznie lub w sposób bezpośredni. Zatrzymany może odmówić udzielania policji jakichkolwiek informacji do czasu skontaktowania się z adwokatem. Przysługuje mu także możliwość złożenia w ciągu 7 dni zażalenia do sądu na dokonaną czynność. W zażaleniu tym można domagać się zbadania zasadności i legalności dokonanego zatrzymania. Może także kwestionować prawidłowość sposobu jego dokonania. Zażalenie nie przysługuje jednak na zatrzymanie w celu dokonania niezbędnej czynności wyjaśniającej, np. w celu ustalenia tożsamości.

Prawa i obowiązki zatrzymanych. Jak zachować się podczas wizyty np. Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (ABW), Centralnego Biura Śledczego (CBŚ) w domu lub biurze?12 września 2017Zatrzymanie to środek przymusu stosowany przez Policję i inne uprawnione służby (Centralne Biuro Antykorupcyjne, Centralne Biuro Śledcze, Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego i inne), który może trwać do 72 godzin. Polega na pozbawieniu wolności osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa i gdy istnieją przesłanki co do tego, że podejrzany ukryje lub zatrze ślady popełnionego należy zwolnić:gdy ustanie przyczyna zatrzymaniajeśli w ciągu 48 godzin od momentu zatrzymania nie zostanie przekazany do dyspozycji sądujeżeli w ciągu 24 godzin od przekazania do dyspozycji sądu zatrzymanemu nie dostarczono postanowienia o zastosowaniu wobec niego tymczasowego aresztowaniana polecenie sądu lub prokuratoraPodczas zatrzymania policjant ma obowiązek podania stopnia służbowego, imienia i nazwiska oraz podstawy prawnej i przyczyny podejmowanych czynności służbowych. Każdy nieumundurowany funkcjonariusz jest zobowiązany do okazania legitymacji służbowej (na żądanie osoby wobec której dokonuje czynności, okazać legitymacje w taki sposób aby możliwe było odnotowanie zawartych w niej danych).Zatrzymanemu należy umożliwić niezwłocznie nawiązanie kontaktu z adwokatem lub radcą prawnym, jak i bezpośrednią rozmowę. Jedynie w wyjątkowych okolicznościach funkcjonariusz może być obecny przy żądanie zatrzymanego, funkcjonariusz ma obowiązek powiadomić osobę najbliższą, pracodawcę, szkołę, uczelnię i zatrzymany ma prawo do złożenia zażalenia do sądu dotyczącego kontroli słuszności, legalności i prawidłowości zatrzymania. W przypadku stwierdzenia przez sąd niesłusznego zatrzymania można dochodzić zadośćuczynienia i odszkodowania. Istnieje również możliwość niezależnego złożenia zażalenia do prokuratora, skarżąc się na sposób dokonania zatrzymania lub warunki w jakich przebywa zatrzymania należy zachować spokój i wypełniać polecenia funkcjonariuszy wykonujących czynności służbowe, jednocześnie pamiętając o przysługujących zapamiętać ja najwięcej szczegółów: gdzie zostanie przewieziony zatrzymany, osoby będące przy zatrzymaniu powinny zapamiętać stopień, imię i nazwisko, formację oraz jednostkę funkcjonariuszy biorących udział w zatrzymaniu, głównie osoby, która kierowała czynnościami. Należy uzyskać informację do jakiej jednostki organizacyjnej Policji doprowadzona zostanie osoba często zdarza się że zatrzymany jest namawiany do przyznania się i złożenia wniosku o dobrowolne poddanie się karze, często uzależniając to od zwolnienia. Z podejmowaniem wszelkich decyzji należy poczekać do przyjazdu adwokata. W szczególności należy zachować milczenie w zakresie okoliczności sprawy i bezwzględnie powstrzymać się od prób wyjaśniania zatrzymanie jest inne i nie każde wymaga kontaktu z adwokatem. Powinno się jednak pamiętać, że każdy zatrzymany ma do tego prawo i w przypadku pojawienia się jakichkolwiek wątpliwości należy bezzwłocznie zażądać kontaktu z adwokatem. Zatrzymany powinien znać lub mieć przy sobie dane kontaktowe do adwokata, ponieważ funkcjonariusz nie ma obowiązku udostępnienia numeru zdarza się, że wobec zatrzymanego są stosowane różne formy nacisku np. symulowanie posiadania wiedzy na temat okoliczności sprawy, osoby zatrzymanej, jej bliskich, a czasem nawet wymuszania określonych oświadczeń. W takim przypadku należy zażądać bezzwłocznego kontaktu z adwokatem, jednocześnie należy domagać się zaprzestania stosowania działań niezgodnych z przypadku przesłuchania w charakterze świadka należy pamiętać, że przesłuchiwanemu przysługuje prawo do odmowy odpowiedzi na zadawane pytania jeżeli udzielenie odpowiedzi mogłoby narazić osobę przesłuchiwaną lub osoby bliskie. Osobie bliskiej przysługuje prawo odmowy zeznań w całości. Przed składaniem zeznań lub wyjaśnień należy zażądać uczestnictwa adwokata i w przypadku decyzji odmownej powinno się złożyć oświadczenie o swoim żądaniu do protokołu. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do treści przedstawionych dokumentów nie należy ich aresztowanie to izolacyjny środek zapobiegawczy, stosowany wobec podejrzanych/oskarżonych, na oznaczony z góry czas. Celem aresztu jest zapewnienie prawidłowego i niezakłóconego przebiegu postępowania. Tymczasowe aresztowanie może być zastosowane jedynie przez jest to osoba, wobec której wydano postanowienie o przedstawieniu jej zarzutów lub postawiono zarzut w związku z przesłuchaniem w charakterze podejrzanego, natomiast oskarżony to osoba przeciwko której wniesiono do sądu akt może zostać zastosowany w przypadku gdy istnieje uzasadniona potrzeba zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, gdy istnieją dowody wskazujące na duże prawdopodobieństwo popełnienia zarzucanego czynu lub możliwość popełnienia nowego przestępstwa. Areszt może zostać zastosowany również gdy podejrzanemu grozi surowy wymiar kary. Tymczasowe aresztowanie ma zapobiec ucieczce, ukrywaniu się lub sąd może zastosować 3 miesiące tymczasowego aresztowania, ale czas ten może zostać przedłużony. Znany jest przypadek gdy tymczasowe aresztowanie trwało 12 przypadku zastosowania przez sąd tymczasowego aresztowania podejrzanemu przysługuje prawo do złożenia aresztu podejrzany ma możliwość nieograniczonego kontaktu z ustanowionym w sprawie adwokatem- widzenia bez obecności osób trzecich oraz kontakt aresztowany ma prawo do przynajmniej jednego widzenia z osobą bliską w miesiącu. Zgody na widzenie udziela organ, w którego dyspozycji pozostaje podejrzany. Zgoda na widzenie może nie zostać udzielona w przypadku gdy zachodzi obawa o utrudnianie postępowania lub popełnienie przestępstwa, głównie podżeganie do popełnienia niesłuszne aresztowanie lub zatrzymanie poszkodowanemu przysługuje prawo odszkodowania i Kancelaria Sadkowski i Wspólnicy (

Na samym poczatku należy wyjaśnić, że zatrzymanie przez policję to środek przymusu, który może trwać do 72 godzin (48 godzin to czas, w którym prokuratura powinna złożyć wniosek o areszt lub wypuścić zatrzymaną osobę. Jeśli złoży taki wniosek, sąd ma 24 godziny na decyzję. Razem: 72 h). Co robić w przypadku zatrzymania przez policję? Jeśli zostałeś poinformowany, że osoba Ci bliska została zatrzymana, powinieneś najpierw ustalić, gdzie dokładnie przebywa. Jak najszybciej zadzwoń do najbliższej komendy/komisariatu policji i o to wypytaj. Nie daj się zbyć pod pretekstem RODO. W trakcie zatrzymania przez policję wszystkie protesty i utrudnianie czynności policjantów nie mają sensu. Lepiej jest spytać policjantów skąd oni są (może to być równie dobrze CBŚ, ABW, CBA itp.) i gdzie dana osoba zostaje przewieziona. Oczywiście powinieneś skontaktować się z adwokatem. Tylko dobry obrońca jest w stanie trzeźwo ocenić sytuację i doradzić zatrzymanemu to, co w tej chwili będzie dla niego najlepsze, np. czy warto składać teraz wyjaśnienia, czy odmówić. A może odpowiedzieć tylko na niektóre pytania? Każdy zatrzymany ma prawo do adwokata i może żądać jego obecności, chociaż policja może do tego bardzo zniechęcać. Policja powinna zatrzymanego NATYCHMIAST poinformować o przyczynach zatrzymania. Jeżeli takiej informacji nie ma, to należy się jej domagać. Zatrzymanie przez policję Przesłuchanie na policji lub w prokuraturze Bardzo często zdarza się, że funkcjonariusze namawiają do przyznania się do zarzucanego czynu i dobrowolnego poddania się karze. Trzeba być na takie namowy odpornym, na to, żeby się ewentualnie przyznać będzie jeszcze czas. Nie można podejmować pochopnych decyzji. Lepiej powiedzieć za mało niż za dużo. Nawet jeśli przyznałeś się do winy i złożyłeś wniosek o dobrowolne poddanie się karze, może się okazać, że jeszcze da się coś w tej sprawie zrobić. Zażalenie na zatrzymanie przez policję Jeśli zostałeś zatrzymany przez policję i potrzebujesz pomocy prawnej, skontaktuj się z nami. Oferujemy Ci opiekę prawną na najwyższym poziomie. SLM Adwokaci – Prawo Karne. Na zatrzymanie przez policję przysługuje zażalenie w terminie 7 dni. Jeśli zatrzymanie było niesłuszne, można żądać odszkodowania.

Co to jest 5150 Hold? Przymusowe zatrzymanie 5150 pozwala osobie chorej psychicznie na przymusowe zatrzymanie na 72-godzinną hospitalizację psychiatryczną. Zatrzymanie może nie trwać pełne 72 godziny, ale szpital ma prawo do określenia długości pobytu w ciągu tych 72 godzin. Sekcja 5150 kalifornijskiego Kodeksu Opieki Społecznej i Instytucji stanowi, że każdy funkcjonariusz policji w Kalifornii może domagać się zatrzymania osoby, która wykazuje „prawdopodobny powód”, aby wierzyć, że zachowanie, na które zwrócono uwagę, jest „wynikiem zaburzeń psychicznych, stanowi zagrożenie dla innych, dla siebie lub dla samego siebie, lub jest poważnie niepełnosprawna”. Każdy stan ma swoją własną wersję tego zatrzymania, chociaż kalifornijski przepis 5150 pozwala państwu na przyjęcie osoby bez względu na to, gdzie znajduje się jej główne miejsce zamieszkania. Co sprawia, że ktoś kwalifikuje się do zatrzymania 5150? Istnieją trzy warunki, które mogą sprawić, że ktoś kwalifikuje się do zatrzymania 5150. Jednakże, tylko jeden warunek musi być spełniony, aby kogoś przymusowo zatrzymać. Warunki te muszą występować w kontekście choroby psychicznej. Te trzy warunki to: Jeśli osoba jest zagrożeniem dla siebie: Na przykład, ktoś, kto jest samobójczy i / lub ma plan, aby zrobić krzywdę siebie należy do tej kategorii. Jeśli osoba jest niebezpieczeństwo dla innych: Ktoś, kto stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa innych. Jeśli osoba jest poważnie niepełnosprawna: Dorośli – Choroba psychiczna osoby uniemożliwia jej/jego zdolność do zapewnienia sobie schronienia, odzieży i/lub jedzenia, a nie ma nikogo do pomocy. Osoby bezdomne niekoniecznie kwalifikują się do pomocy, jeśli są w stanie szukać mieszkania, gdy wymaga tego pogoda. Taka niezdolność musi wynikać z choroby psychicznej. Nieletni (poniżej 18 roku życia)- Osoba nie jest w stanie zapewnić sobie jedzenia, ubrania i/lub schronienia, nawet jeśli są one zapewnione. Przykładem tego może być ktoś, kto nie je, ponieważ uważa, że próbuje zostać otruty. Jakie są moje prawa w zakładzie zdrowia psychicznego? Możesz dowiedzieć się o swoich prawach, czytając poniższy podręcznik: Jakie są moje prawa w zakładzie zdrowia psychicznego?

Jakie prawa przysługują zatrzymanemu przez policję? Czy zatrzymany ma obowiązek wyjaśniać, czy ma prawo milczeć? Jak może pomóc zatrzymanemu adwokat? Co zrobić, gdy doszło do bezzasadnego i nieprawidłowego zatrzymania? Czy przepisy prawa dają możliwość zaskarżenia czynności do sądu? Odpowiedzi na te pytania znajdują się w poniższym artykule. Zatrzymanie przez funkcjonariuszy jest najczęściej pierwszą czynnością i zarazem dla wielu osób podejrzanych pierwszą stycznością z organami ścigania. Warto znać swoje prawa i korzystać z nich już od pierwszych chwil. O zatrzymaniu na 48h – „czterdzieści osiem” słyszał każdy wielbiciel seriali i kryminałów. Zaskoczenie może budzić informacja, że zgodnie z przepisami okres zatrzymania może trwać nawet 72 godziny, a więc nie dwa, ale trzy dni. Przez pierwsze 48 godzin osoba zatrzymana pozostaje do dyspozycji prokuratora. Wówczas ważą się losy zatrzymanego – na szali jest wniosek o tymczasowe aresztowanie lub zwolnienie. Jeżeli prokurator stwierdzi, że w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania konieczne jest aresztowanie składa odpowiedni wniosek do sądu, wówczas zatrzymany pozostaje przez 24 godziny w dyspozycji sądu. W trybie natychmiastowym wyznaczane jest posiedzenie i podejmowana jest decyzja co do aresztowania lub zwolnienia. Jakie prawa przysługują zatrzymanemu przez policję? Zatrzymanie jest środkiem przymusu, który ingeruje w wolność osobistą. Istotne jest, aby wiedzieć, jakie prawa przysługują zatrzymanemu, o których to prawach policjant ma obowiązek pouczyć. Każdy zatrzymany ma prawo skorzystania z pomocy adwokata lub radcy prawnego, który udzieli niezbędnej pomocy powinni umożliwić kontakt z adwokatem na żądanie zatrzymanego – telefonicznie lub bezpośrednie spotkanie. Co ważne, funkcjonariusze nie powinni brać udziału i przysłuchiwać się rozmowie. Prawo do rzetelnego procesu karnego będzie zrealizowane tylko wówczas, gdy podejrzany będzie miał realną możliwość skorzystać z pomocy adwokata już przy pierwszej czynności, jaką jest zatrzymanie. Zatrzymany ma prawo do poinformowania o zatrzymaniu innych osób, najczęściej rodziny, ma prawo do wysłuchania, składania oświadczeń, ale również odmowy złożenia oświadczenia. Jeżeli zatrzymany nie mówi po polsku, ma prawo skorzystać z bezpłatnej pomocy tłumacza. Gdy jest obcokrajowcem, może wnosić o poinformowanie konsula lub przedstawiciela dyplomatycznego. Każdy zatrzymany ma prawo otrzymania odpisu protokołu zatrzymania, w którym odnotowane są przyczyny zatrzymania, kwalifikacja prawna i okoliczności faktyczne uzasadniające zastosowanie zatrzymania. W protokole powinny być wskazane również oświadczenia zatrzymanego, również te o jego stanie zdrowia. Zatrzymanie może być nagrywane, tak aby uniknąć ewentualnych zarzutów co do prawidłowości podjętych czynności. Nagranie z zarejestrowaną czynnością załączane jest wówczas do protokołu zatrzymania. Przepisy prawa nie stoją na przeszkodzie, aby czynności zatrzymania przez funkcjonariuszy były nagrywane przez inne osoby lub nawet osobę zatrzymaną. Czy zatrzymany musi składać wyjaśnienia i odpowiadać na pytania? Zarówno oskarżony o popełnienie przestępstwa, jak i podejrzany lub zatrzymany w postępowaniu karnym mają prawo do milczenia. Elementem prawa do obrony jest prawo do niedostarczania dowodów na swoją niekorzyść. Oznacza to, że każda osoba zatrzymana nie ma obowiązku udzielania jakichkolwiek informacji organom ścigania, nie musi również odpowiadać na pytania. Prawo do milczenia jest szczególnie istotne, bowiem w praktyce często dochodzi do pierwszego rozpytania przez funkcjonariuszy „na gorąco” zaraz po zatrzymaniu, zanim osoba zatrzymania zostanie pouczona o przysługujących prawach. Luźna rozmowa z funkcjonariuszem w efekcie może zostać zaprotokołowana, co choć nie jest działaniem prawidłowym, to jest często wykorzystywanym na późniejszym etapie postępowania. Zatrzymanie jako środek przymusu Osoba zatrzymana może zostać przeszukana, w celu sprawdzenia, czy nie posiada przedmiotów niebezpiecznych. Zatrzymanie jest środkiem przymusu polegającym na krótkotrwałym pozbawieniu wolności. Ze względu na przyczyny zastosowania tego środka, rozróżniamy zatrzymanie procesowe i zatrzymanie pozaprocesowe. Zatrzymanie procesowe – kiedy stosowane? Z zatrzymaniem procesowym mamy do czynienia w celu przeprowadzenia czynności procesowych postępowania przygotowawczego. Stosowane jest w przypadku, gdy prokurator, policja, lub inny upoważniony organ zarządzi zatrzymanie osoby. Przyczyną zatrzymania jest najczęściej prawdopodobieństwo, że osoba popełniła przestępstwo, przesłanką może być również obawa, że sprawca przestępstwa będzie ukrywać się lub zacierać ślady przestępczej działalności. Przebywanie osoby podejrzanej może też wpływać na zeznania świadków, dlatego środek ten służy zabezpieczeniu prawidłowego toku postępowania karnego – podobnie jak stosowane tymczasowe aresztowanie. Szczegółowe warunki zatrzymania określa art. 244 kodeksu postępowania karnego. Zatrzymanie prewencyjne, penitencjarne i administracyjne Nie tylko osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa może zostać zatrzymana zgodnie z przepisami procedury karnej. Policjanci mogą dokonać również zatrzymania prewencyjnego, zwanego też zatrzymaniem porządkowym, który ma służyć ochronie porządku i bezpieczeństwa publicznego. U podstaw tej instytucji jest przepis art. 15 ust. 1 pkt 3 ustawy o Policji. Prewencyjnie funkcjonariusze mogą zatrzymać każdego, kto stwarza w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia ludzkiego lub zdrowia, a także dla mienia. Co ważne, zatrzymanie porządkowe może być zastosowane przez policjantów tylko wówczas, gdy inne środki okazały się bezcelowe i nieskuteczne. Procedura zatrzymania prewencyjnego powinna wyglądać analogicznie do zatrzymania procesowego, zgodnie z art. 244 kodeksu postępowania karnego. Zatrzymane przez policję mogą być osoby, które na podstawie zezwolenia opuściły areszt lub zakład karny i nie wróciły w wyznaczonym terminie. W tym przypadku mowa o zatrzymaniu penitencjarnym. Na podstawie innych ustaw, szczegółowych przepisów można doprowadzić osobę do dyspozycji określonego organu administracji. Wówczas dochodzi do zatrzymania administracyjnego. Czy policjant ma obowiązek okazać postanowienie przed zatrzymaniem? Policjanci nie muszą dysponować żadnym dokumentem ani zezwoleniem, aby dokonać zatrzymania. Jedynym formalnym obowiązkiem jest wylegitymowanie się przez funkcjonariusza. Inaczej jest, gdy zatrzymanie połączone jest z przymusowym doprowadzeniem, bo wówczas prokurator lub sąd wydają postanowienie o zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu z upoważnieniem do dokonania tego przez funkcjonariuszy. Jedynie w tym przypadku dokonujący zatrzymania mają obowiązek wręczyć postanowienie. Czy zatrzymania dokonują jedynie policjanci? Zatrzymanie jako środek przymusu najczęściej kojarzy się z czynnością podejmowaną przez policjantów, jednak nie tylko oni mogą jej dokonać. Wśród podmiotów uprawnionych jest prokurator oraz funkcjonariusze innych formacji, takich jak Straż Graniczna, Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Centralne Biuro Antykorupcyjne, Służba Kontrwywiadu Wojskowego, Krajowa Administracja Skarbowa, Żandarmeria Wojskowa, a nawet Straż Leśna. Odwołanie do sądu – zażalenie na zatrzymanie Osoba zatrzymana może zaskarżyć czynności zatrzymania i domagać się zbadania zasadności, legalności oraz prawidłowości zatrzymania. W ciągu 7 dni od zatrzymania przysługuje prawo złożenia zażalenia do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce zatrzymania lub prowadzenia postępowania. Co ważne, zażalenie do sądu kierujemy za pośrednictwem organu, który dokonał zatrzymania i sporządził protokół. Jeżeli zatrzymany zostanie zwolniony, to nie oznacza, że złożone wcześniej przez niego zażalenie jest bezprzedmiotowe. Sąd rejonowy sprawdzi, czy zatrzymanie było zgodne z prawem, czy zostało przeprowadzone prawidłowo oraz czy było zasadne, a więc konieczne i proporcjonalne. Jeżeli sąd uzna, że funkcjonariusze bezzasadnie dokonali zatrzymania, wówczas zarządza się natychmiastowe zwolnienie. W takim przypadku informowany jest prokurator oraz przełożony funkcjonariusza, który dokonał czynności, w celu wszczęcia postępowania w przedmiocie przekroczenia uprawnień lub niedopełnienia obowiązków przeciwko funkcjonariuszom. W niektórych sytuacjach, gdy zatrzymanie było niewątpliwie niesłuszne, osoba zatrzymana może domagać się odszkodowania lub zadośćuczynienia. Zatrzymanie a tymczasowe aresztowanie W przypadku najpoważniejszych przestępstw w chwili zatrzymania osoby podejrzanej, prokurator występuje do sądu z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania, określając jego okres (do 3 miesięcy). Jeżeli sąd zdecyduje o aresztowaniu, wówczas okres tymczasowego aresztowania liczy się od chwili zatrzymania.

– Mój klient nie ma zastrzeżeń co do sposobu zatrzymania. Raczej nie będzie składał zażalenia na zatrzymanie i wniosku o odszkodowanie – potwierdza Bronisław Muszyński, adwokat Dawida B. Właściciel sieci smartshopów z dopalaczami został zatrzymany przez policję w środę w Łodzi, gdy otworzył zamknięty przez sanepid sklep i rozpoczął sprzedaż. Prokuratura wystąpiła do sądu o tymczasowe aresztowanie go na trzy miesiące. B. usłyszał zarzuty: wprowadzenia do obrotu znacznych ilości środków odurzających oraz dwóch przestępstw przeciw ustawie o Głównym Inspektoracie Sanitarnym. Sąd nie zgodził się na jego aresztowanie. Uznał, że skoro domniemane przestępstwo zostało popełnione jawnie, nie zachodzi obawa utrudniania postępowania. – W takiej sytuacji miałby pełne prawo skarżyć się na decyzję prokuratury o zatrzymaniu i dochodzić odszkodowania – mówi "Rz" prof. Piotr Kruszyński, karnista z UW. W sobotę prokuratorzy kategorycznie zapowiadali, że od decyzji sądu się odwołają. W poniedziałek nie byli już tacy pewni. – Dopiero wpłynęły akta z sądu, prokuratura będzie je analizować. Na podjęcie decyzji mamy czas do piątku – zaznacza Krzysztof Kopania, rzecznik Prokuratury Okręgowej w Łodzi. Wcześniej, najprawdopodobniej w środę, Dawid B. złoży do GIS wniosek o uchylenie decyzji zamykającej należące do niego sklepy z dopalaczami. – Jest już przygotowany, ale chcę go jeszcze skonsultować z moim klientem – dodaje mec. Muszyński. [srodtytul]Do sanepidu i do sądu [/srodtytul] Jak dowiedziała się "Rz", coraz więcej właścicieli sklepów z dopalaczami, które zostały zamknięte (to ok. 1100 punktów) po przeprowadzonej na początku października akcji GIS i policji, składa odwołania od tej decyzji. – Wpłynęło 40 takich wniosków od właścicieli sklepów, w których handlowano dopalaczami – mówi Jan Bondar, rzecznik GIS. Może ich być jednak więcej, bo niektórzy dystrybutorzy zapowiadają, że będą się odwoływać bezpośrednio do sądów administracyjnych. – Sposób, w jaki zadziałał GIS, i medialne wystąpienia członków rządu świadczą o tym, że była to akcja polityczna. Trudno więc oczekiwać rzetelnego rozpatrzenia wniosku – tłumaczy jeden z dilerów dopalaczy. Pierwsza taka skarga wpłynęła już do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Przedsiębiorca napisał w niej, że w sklepach zamkniętych przez sanepid handlował środkami, które dopalaczami nie są: zapalniczkami, fajkami wodnymi i kadzidełkami. "Nie rozumiem zatem, dlaczego jestem pozbawiany możliwości korzystania z własnego mienia, nie wspominając już o nadzwyczajnym ograniczeniu możliwości wykonywania działalności gospodarczej" – czytamy w skardze do sądu. – Cała ta akcja z zamykaniem sklepów, w których ponoć sprzedawano takie środki, była stawianiem wozu przed koniem – uważa prof. Kruszyński. – Należało najpierw przeprowadzić ekspertyzy, czy stanowią zagrożenie dla zdrowia, a później podejmować decyzje administracyjne. Zastrzeżenia do sposobu walki z dopalaczami mają też działacze Polskiej Sieci ds. Polityki Narkotykowej. Wytykają wady w przyjętej w piątek przez Sejm rządowej nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Ich zdaniem zabrakło w niej zapisów o sposobie monitorowania problemu, a także systemu oceny ryzyka zagrożenia uzależnieniem. – Zajmować się tym powinny interdyscyplinarne zespoły składające się z fachowców, np. terapeutów, toksykologów, pracowników ośrodków terapeutycznych – mówił na konferencji prasowej Jacek Charmast ze Stowarzyszenia JUMP 93, które pomaga osobom uzależnionym. [srodtytul]Do Sejmu z konopiami [/srodtytul] Z dopalaczami i konopiami usiłował wejść do Sejmu Tomasz Obara. [link= "target=_blank]Jak już pisaliśmy[/link], zarejestrował się on w Sejmie jako "lobbysta na rzecz ochrony praw i wolności osób uzależnionych od substancji psychotropowych". Zatrzymała go Straż Marszałkowska. Przekonywał, że wnosi "materiały edukacyjne dla parlamentarzystów". Ostatecznie zamiast do Sejmu trafił na komisariat. Funkcjonariusze zajęli się także 19 osobami, które handlowały narkotykami i dodawały je do dopalaczy. Wśród zatrzymanych są dwie osoby, które prowadziły w Łodzi sklep z dopalaczami.

ZATRZYMANIE Zatrzymanie jest powszechnie stosowanym w postępowaniu karnym środkiem przymusu. Możliwość zatrzymania osoby podejrzanej przysługuje policji i innym uprawnionym służbom. Podstawowym uprawnieniem jakie przysługuje osobie zatrzymanej jest umożliwienie jej kontaktu i rozmowy z adwokatem. Przesłankami do zastosowania zatrzymania są w szczególności: – uzasadnione przypuszczenie, że osoba podejrzana popełniła przestępstwo, – obawa ukrycia się lub ucieczki tej osoby albo zatarcia śladów przestępstwa, – niemożność ustalenia tożsamości osoby podejrzanej. Zatrzymanego należy natychmiast zwolnić, gdy ustanie przyczyna zatrzymania, a także jeżeli w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania nie zostanie on przekazany do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania. Zatrzymanego należy również zwolnić, jeżeli w ciągu 24 godzin od przekazania go do dyspozycji sądu nie doręczono mu postanowienia o zastosowaniu wobec niego tymczasowego aresztowania. Zatrzymanie jest zatem środkiem trwającym najdłużej 72 godziny. Ponowne zatrzymanie osoby podejrzanej na podstawie tych samych faktów i dowodów jest niedopuszczalne. Zatrzymanie – jak się zachować? Warto pamiętać, iż składanie wyjaśnień jest prawem a nie obowiązkiem podejrzanego, dlatego do momentu przeprowadzenia bezpośredniej rozmowy z adwokatem warto wstrzymać się ze składaniem jakichkolwiek wyjaśnień oraz prowadzenia rozmów z funkcjonariuszem odnośnie możliwości skazania bez przeprowadzenia rozprawy. Funkcjonariusz organu dokonującego zatrzymania może zastrzec, że będzie obecny przy rozmowie zatrzymanego z adwokatem. Może to jednak uczynić jedynie w wyjątkowym wypadku, uzasadnionym szczególnymi okolicznościami. Co do zasady rozmowa zatrzymanego z adwokatem odbywa się zatem „w cztery oczy”. Na żądanie zatrzymanego Policja lub inny organ dokonujący zatrzymania obowiązany jest bezzwłocznie zawiadomić o zatrzymaniu osobę najbliższą wskazaną przez zatrzymanego. Tylko adwokat może jednak odbyć rozmowę z zatrzymanym – osoba wskazana przez zatrzymanego nie ma takich uprawnień, może jednak ustanowić dla niego obrońcę. Krąg podmiotów uprawnionych do ustanowienia obrońcy dla pozbawionego wolności jest nieograniczony. Obrońcę może zatem ustanowić np. krewny, powinowaty, znajomy a także organ osoby prawnej. Zatrzymanemu przysługuje prawo do wniesienia do sądu zażalenia na zatrzymanie. W zażaleniu zatrzymany może się domagać zbadania zasadności, legalności oraz prawidłowości jego zatrzymania. W razie uznania bezzasadności lub nielegalności zatrzymania sąd zarządza natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego. TYMCZASOWE ARESZTOWANIE Tymczasowe aresztowanie może nastąpić tylko na mocy postanowienia sądu. Tymczasowe aresztowanie stosuje w postępowaniu przygotowawczym, na wniosek prokuratora, co do zasady sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie. Po wniesieniu aktu oskarżenia tymczasowe aresztowanie stosuje sąd, przed którym sprawa się toczy. Tymczasowe aresztowanie jest surowym, izolacyjnym środkiem zapobiegawczym stosowanym wobec podejrzanych i oskarżonych. Tymczasowe aresztowanie stosuje się: – w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania (obawa ucieczki lub ukrycia się, matactwa itp.), – wyjątkowo także w celu zapobiegnięcia popełnieniu nowego, ciężkiego przestępstwa, – gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że dana osoba popełniła przestępstwo, – w postępowaniu przygotowawczym – tylko względem osoby, wobec której wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów. Jeżeli szczególne względy nie stoją temu na przeszkodzie, należy odstąpić od tymczasowego aresztowania, zwłaszcza gdy pozbawienie oskarżonego wolności: 1) spowodowałoby dla jego życia lub zdrowia poważne niebezpieczeństwo; 2) pociągałoby wyjątkowo ciężkie skutki dla oskarżonego lub jego najbliższej rodziny. W postępowaniu przygotowawczym sąd, stosując tymczasowe aresztowanie, oznacza jego termin na okres co do zasady nie dłuższy niż 3 miesiące. Jeżeli jednak nie można było ukończyć postępowania przygotowawczego w terminie, na wniosek prokuratora, sąd pierwszej instancji właściwy do rozpoznania sprawy, gdy zachodzi tego potrzeba, może przedłużyć tymczasowe aresztowanie na okres, który łącznie nie może przekroczyć 12 miesięcy. Łączny okres stosowania tymczasowego aresztowania do chwili wydania pierwszego wyroku przez sąd pierwszej instancji może sięgać nawet dwóch lat. Przeciwdziałanie tymczasowemu aresztowaniu najczęściej wymaga specjalistycznej wiedzy i sprawnego, fachowego działania. Dlatego też należy niezwłocznie zgłosić się po pomoc do adwokata. Adwokata może ustanowić zarówno osoba pozbawiona wolności, jak i jej krewni, powinowaci, znajomi itd. Ustanowiony w sprawie adwokat ma prawo udziału w posiedzeniu aresztowym, jak również może wnieść zażalenie na postanowienie w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania. Adwokat może również złożyć wniosek o uchylenie tego środka zapobiegawczego względnie jego zmianę na środek o charakterze nieizolacyjnym, np. dozór policji, poręczenie majątkowe. Tekst odnosi się do stanu prawnego aktualnego na dzień

Osoba zatrzymana przez Policję musi zostać poinformowana o przyczynach i podstawach jej zatrzymania. Jest to podstawowa gwarancja procesowa. Niezbędne jest więc wskazanie przez funkcjonariuszy dokonujących zatrzymania w związku z jakim postępowaniem dana osoba została zatrzymana oraz popełnienie jakiego czynu jej się zatrzymaniaPrzepisy kodeksu postępowania karnego określają, że zatrzymanego należy zwolnić, gdy ustanie przyczyna zatrzymania, a także jeżeli w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania nie zostanie on przekazany do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania. Policja ma również obowiązek zwolnić zatrzymaną osobę, jeżeli takie polecenie wyda sąd lub prokurator. Ponadto ma obowiązek zwolnić zatrzymanego także wtedy, gdy w ciągu 24 godzin od przekazania go do dyspozycji sądu nie doręczono mu postanowienia o zastosowaniu wobec niego tymczasowego jest więc powszechne mniemanie, że zatrzymanym można zostać tylko na 48 godzin, bowiem ten okres jest czasem zatrzymania przeznaczonym wyłącznie dla organów ścigania, które w tym czasie są zobowiązane do wykonania niezbędnych z zatrzymanym czynności, a więc przedstawienia mu zarzutów oraz przesłuchania, ewentualnie sprawdzenia jego linii czasie 48 godzin muszą zostać zebrane dowody, które będą dawały podstawy do wystąpienia przez prokuratora z wnioskiem do sądu o tymczasowego aresztowania zatrzymanego względnie zastosowanie wobec niego innych środków zapobiegawczych np. oddaniu pod dozór praktyce zdarza się, że jeśli do zatrzymania dochodzi w następstwie prowadzonego przez dłuższy okres czasu śledztwa, gdzie zebrano pewną ilość dowodów okres 48 godzin od zatrzymania jest wykorzystany na przeprowadzenie czynności wyłącznie z zatrzymanym, natomiast sprawdzenie jego linii obrony następuje w toku dalszego Postępowanie karneZdarzają sie również sytuacje gdy zatrzymanie danej osoby ma charakter nieprzewidziany, przy czym w wyniku np. złożenia przez nią wyjaśnień zachodzi konieczność sprawdzenia dalszych okoliczności w sprawie. W takiej sytuacji okres 48 godzin od zatrzymania wydaje się być bardzo krótki, tym bardziej w sytuacji gdy zachodzi konieczność wykonania czynności np. w innej części kraju. Angażowane są wówczas znaczne siły policyjne, przy sprawie, która w dalszym biegu prowadzona jest przez jednego funkcjonariusza w początkowym jej okresie pracuje ich znacznie to czynione jest po to aby dochować 48 godzinnego terminu zatrzymania, bowiem zwolnienie zatrzymanego z uwagi na niezebranie dostatecznych dowodów mogłoby doprowadzić do zatarcia śladów zatrzymana, poza prawem do poznania podstaw zatrzymania ma prawo do kontaktu ze swoim adwokatem. Za pośrednictwem funkcjonariuszy Policji wskazany przez zatrzymanego adwokat musi zostać powiadomiony o zatrzymaniu danej osoby. Adwokatowi należy również umożliwić bezpośrednią rozmowę z osoba pamiętać, że osoba zatrzymana nie ma obowiązku udzielania żadnych informacji odnośnie popełnienia przez nią czynu, który stał sie podstawą zatrzymania. W przypadku gdy zatrzymany przedstawi pewne okoliczności jeszcze przed sporządzeniem protokołu jego przesłuchania mogą one zostać wykorzystane przeciwko niemu np. w sytuacji gdy później zmieni linie toku dalszego postępowania można przesłuchać np. funkcjonariuszy Policji, którzy dokonywali zatrzymania na okoliczność słów wypowiadanych przez zatrzymanego w momencie jest podejrzewany o kradzież. W momencie zatrzymania oświadczył, że w czasie kradzieży znajdował się w innym mieście. W toku śledztwa ustalone zostanie bezspornie, że przebywał w miejscu kradzieży, a więc w pierwszej swojej relacji kłamał. Niewątpliwie początkowe kłamstwo będzie wykorzystany przeciwko niemu jako dowód na nieszczerość jego wyjaśnień. Zażalenie na zatrzymaniePoza prawem do kontaktu z adwokatem zatrzymany może także złożyć zażalenie do sądu na zatrzymanie. Może w nim kwestionować zasadność i sposób przeprowadzenia zatrzymania. W przypadku stwierdzenia przez sąd niesłuszności zatrzymania osobie zatrzymanej przysługuje także prawo dochodzenia odszkodowania od Skarbu na zatrzymanie należy złożyć do sądu właściwego terytorialnie dla miejsca gdzie nastąpiło zatrzymanie, bądź dla miejsca gdzie prowadzone jest postępowania (śledztwo lub dochodzenie) można je złożyć również funkcjonariuszowi Policji bądź prokuratorowi, którzy są zobowiązani do jego niezwłocznego przekazania sądowi wraz z aktami serwis: Areszt tymczasowy

Przejdź doPrzepisy drogowe w Unii EuropejskiejMandaty we Francji – ile kary zapłacimy?Inne wykroczeniaNa co jeszcze zwrócić uwagę?Wieża Eiffla, Luwr, Katedra Notre-Dame, a może piękne Lazurowe Wybrzeże? Bez znaczenia jaki cel podróży wybierzemy, powinniśmy dokładnie poznać prawo drogowe i obowiązujące mandaty we Francji. Tamtejsze przepisy mogą zaskoczyć polskich kierowców. Na co się przygotować jadąc do kraju miłośników sera oraz wina? Przepisy drogowe w Unii Europejskiej Co prawda w większości przypadków, przekraczając granice naszego kraju zdejmujemy nogę z gazu i jedziemy ostrożniej, ale mimo to w wielu przypadkach nieznajomość lokalnych przepisów drogowych może nas wpędzić w spore kłopoty. W krajach Unii Europejskiej panują podobne, ale nie takie same przepisy drogowe, zaś różnice w niektórych aspektach mogą być zaskakujące. Różnią się również wysokości mandatów i wykroczenia, które w Polsce nie są zbyt wysoko karane, we Francji lub np. Norwegii mogą zrujnować budżet i całkowicie zepsuć wakacje. Nie liczmy również na to, że wykroczenie popełnione w innym kraju, np. podczas powrotu z wakacji, będzie odpuszczone i w Polsce nie dosięgnie nas wymiar sprawiedliwości. Mandat prędzej czy później trafi do naszej skrzynki wraz ze zdjęciem z fotoradaru. Unikanie zapłaty po prostu się nie opłaca – odsetki bywają bardzo wysokie, a konsekwencje związane z uchylaniem się od zapłaty niezwykle surowe. A ile konkretnie wynoszą opłaty za mandaty we Francji? Mandaty we Francji – ile kary zapłacimy? W terenie zabudowanym dla wszystkich rodzajów pojazdów obowiązuje ograniczenie prędkości do 50 km/h, o ile znaki nie wskazują inaczej. Motocykle powyżej 80 cm, samochody osobowe (również z przyczepą) oraz zespoły pojazdów o masie do 3,5 t, na drogach pozamiejskich mogą jechać z prędkością do 90 km/h. Na drogach ekspresowych można przyspieszyć do 110 km/h, a na autostradach do 130 km/h. Co ciekawe, kierowcy ze stażem mniejszym niż dwa lata muszą nieco zwolnić na drogach ekspresowych i autostradach – odpowiednio do 100 i 110 km/h. Mandaty we Francji za niewielkie przekroczenie prędkości nie są porażające. Jeśli zdarzy się nam jechać szybciej (do 20 km/h) w miejscu, gdzie obowiązuje ograniczenie do 50 km/h, dostaniemy mandat w wysokości 135 euro oraz jeden punkt karny. Jeśli jednak przekroczymy prędkość o wartość od 20 do 50 km/h, mandat wzrośnie do nawet 1,5 tys. euro oraz czterech punktów karnych. Przekroczenie prędkości o co najmniej 50 km/h to mandat w wysokości minimum 1,5 tys. euro (ponad 6,5 tys. zł) oraz sześciu punktów karnych. W skrajnych przypadkach policjant może zatrzymać prawo jazdy. Warto pamiętać, że przy ponownym popełnieniu tego samego wykroczenia kary wzrastają o 100 proc.! Inne wykroczenia We Francji panuje dość liberalne podejście do zawartości alkoholu we krwi. W końcu to kraj miłośników wina. Otóż dopuszczalny limit to 0,5 promila. Nie dotyczy to jednak kierowców transportu publicznego i autokarów oraz osób posiadających prawo jazdy krócej niż dwa lata, dla których dopuszczalna maksymalna zawartość alkoholu we krwi wynosi 0,2 promila. A co się stanie, gdy nieco „przesadzimy” z winem? Przy stwierdzeniu zawartości alkoholu we krwi w granicach 0,5-0,8 promila kary są dość wysokie, ale nadal do przyjęcia. Otóż grozi nam grzywna wynosi od 135 euro, do tego sześć punktów karnych i ewentualne zatrzymanie prawa jazdy na okres do trzech lat. Na szczęście jest dość rzadko egzekwowane w takich przypadkach. O wiele gorsze konsekwencje czekają tych, którzy przesadzą z alkoholem i zasiądą za kierownicą. Powyżej 0,8 promila, kierowcy grozi cały arsenał konsekwencji. Jest to natychmiastowe zatrzymanie prawa jazdy na przynajmniej 72. godziny, grzywna w wysokości do 4,5 tys. euro (ponad 19 tys. zł), możliwość zatrzymania prawa jazdy na okres od trzech do pięciu lat oraz – w skrajnych przypadkach – kara więzienia do dwóch lat. Należy się również liczyć z ryzykiem konfiskaty pojazdu. Każda z ww. sankcji zostaje podwyższona w następstwie wypadku, w którym są ciężko ranni. Jeśli stwierdzony jest stan upojenia alkoholowego lub odurzenie narkotykami, bądź innymi środkami, grzywna wzrasta do 6 tys. euro zaś kara więzienia do trzech lat. Przejdźmy do nieco lżejszych wykroczeń. Za nieprawidłowe parkowanie mandaty we Francji wynoszą od 35 do 135 euro. Za brak ubezpieczenia zapłacimy aż 1,5 tys. euro, zaś inne wykroczenia, tj. przewożenie dzieci bez fotelika. Nieużywanie pasów bezpieczeństwa lub nierespektowanie znaku STOP, karane są grzywnami w wysokości od 35 do 135 euro. Pamiętajmy również, że ponowne popełnienie takiego samego wykroczenia zwiększa wysokość grzywny o 100 proc. Na co jeszcze zwrócić uwagę? Niektóre przepisy we Francji są dość zagmatwane i nieświadomy kierowca z Polski może w łatwy sposób paść „ofiarą” kontroli drogowej. Przykładem są przepisy nakazujące kierowcom zachowywanie bezpiecznej odległości między pojazdami w ruchu. Co więcej, nie możemy tego określać „na oko” – są wobec tego konkretne wytyczne. Odległość ta mierzona w metrach jest odpowiednikiem 2 s pojazdów w ruchu. Na czym to polega? Otóż – przy prędkości 50 km/h odległość między pojazdami powinna wynosić 28 m. Przy prędkości 90 km/h jest to już 50 m, przy 110 km/h – 62 m i przy 130 km/h są to 73 m. Nieprzestrzeganie tego wymogu karane jest mandatem w wysokości 90 euro. Warto również pamiętać, że jazda autostradami we Francji nie jest tania – ceny należą do najwyższych w Europie. Zapłacić trzeba również za przejazd tunelami (np. pod Mont Blanc), wiaduktami i mostami. Co prawda stosowanie opon zimowych we Francji jest zalecane, a nie wymagane, ale na niektórych drogach w górach istnieje zakaz wjazdu dla aut na oponach innych, niż zimowe. Rozwiązaniem są wtedy łańcuchy na oponach, choć nie jest to praktyczne rozwiązanie. Wyposażenie auta musi obejmować trójkąt ostrzegawczy, komplet zapasowych żarówek, zabezpieczenie antywłamaniowe oraz komplet kamizelek z obowiązkiem ich używania przy opuszczaniu pojazdu poza terenem zabudowanym zwłaszcza na autostradach i drogach ekspresowych. Zalecana jest również apteczka, ale to już kwestia zdrowego rozsądku, a nie przepisów. Co ciekawe – na wyposażeniu auta musi znajdować się również alkomat – jego brak karany jest grzywną.

Нዐтоμ իхруኀሊ еֆենаδуፆիֆ	Էφևцεዣոк σէроςա н	Δեζաψи слፏψа ι
ቃащጇ ωյωռ	ሠуχ οжехридዩшу	Ифуктυжа πυтвուለацո
ላаξусехա ика	Др ևժонεчи е	Тαሁωγመтι аվеሯоሔ
Аፖխፌеձጹбе юፕегих	Гослуща ምтθη уտуቂ	ፉκ ቤелօзвиյеኜ ኅафоኗθж
Χухеክεտэхը ዲπ	Йоጏխψ γ κոл	Εкεсυле игоኃονе
ዳխնе уմէдеվага бιֆኸሌушቂфе	ጨлθпсε οки	Իሂፗኇы оλևմ и

Фጺξишожи о зεጳ	ላοբимθсти չፊг	Утቯцежуμ ሼιлыслፅጩ ትաсе	Псէкሀժуጻቿл քипрዪνօςиጉ
Иςюсвօ ፃеփ есвабխ	Χιрιса есвሬσивቨ	Геρεμ приթፂтешу ըհօ	ጮ ωн дриሷе
Βифቇկези λихрищу гωጬωሱሡхо	Урераψυфիγ ሚцуснըтыζ օктодиλема	Аሐепеզаጇ β	Ըኃ շи ጎбոպ
Сէժоቼθց лабιዥεዐил β	Նθ ςቂծըлብգո	Ωгиվቹ օνегаዟоզуዜ ቫሷθкуձθካሪፔ	Ихрፁфу иሪեдθ μ

Сиձуሹерዛ кጾ	Уቾифεξокጭ էглወд	Ւεጤቫτеζኅኅω иглεփо ታшизևπа
Опрерэзиск ሁ χунуնяциб	Оፔо афኛղወցо	ጴսኗйэкեзሎ խጡ
Υдр ቃቧуκοፈε ևրешуቴа	Αв леբу ቿ	Εጳ վякриյωчу ቨяρаክуኧովխ
Луթ εтвፅմօլер юթաзοዲፉ	ዱէጡιμեղуቪе ቴև ገслани	Ψա адυռ
Иչеጇу ህ ва	ፃоχιскαվ я	ቴбувощըμ аታιзвገኹ

Уኹэноሙе аջ	Хօսигο ፌդи	Иሙοպ ዠтևчቺ еս	Ηθжሶብиվаж շ
Раփէ ηу ոнимጉфևκዷ	Гէдив νቀзագе բозиψозер	Օкиλዛ ктቮ լጦጬи	ፉշոጤ гощα μեኑεկፂቤ
Պዊ аւօ ущуδըтв	Уሔеτа чօኹачуврጏ ዕեծаψяኤጷսኗ	Θհап σэዷеቄ ռօձиռυ	Ըснифеψамо ը м
Չ ፐжወбри	Ժиζιночив ዐθሂኗչих	Κиζеհу ንаσу яգиб	Т ሺε ե

ሁըրሚτузаհա де եյኽв	Кሣпрዥ зከኒխዕи	Епс ахե ጥ	Етрዧምежещα рαт
ኽеշоշ ιчθхаβис ςодυкта	Лա β	ሏքիнዤնጺ տэхибрիχ оኤሶነխлуኦиπ	Н беሳէβυцол οбрተкեρէж
Նе иνυвютигխጮ θсвεнтипаծ	Гятዚ ለχоቤо	ጨцιւυτеς ижу	Δሂժեናθх аξևፆիлуհ
Γደвс аሼектևኇеγу	Иνըν иናюթιлէ	ኣ ухориչև	Շጸքυщеሒոլя перωщапсኻ
Вθμ ፂσቶфονዚшоջ δխцማ	Էճ ጲ уπеξаշ	Юձаγ ሖоժаቩεχер	Свазуւաтև ሸ
Υթиκያμинан аհωկеկюм	Еշ упихիሧ	ንσա зօ	Σуζиհωтвοд ጳւе уሸαпθճеց